Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας

Με μια εξαιρετική φιλοξενία που επιφύλαξε το ?Liceului Tehnologic? της Ρουμανίας στους εταίρους του, έκλεισε η αυλαία του προγράμματος με τίτλο «Our nature is art. Let?s share it.» που υλοποιείται εδώ και δυο χρόνια στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Πολυμερών σχολικών συμπράξεων Comenius.

Με ένα Βουκουρέστι να ξεπερνά σε ομορφιά τη φήμη του, ξεκίνησε η πρώτη ημέρα του ταξιδιού με πολύ ενδιαφέροντες προορισμούς ( κυρίως μουσεία, ιστορικό, λαογραφικό, φυσικής ιστορίας?).

Στο σχολείο, στην καρδιά της Πραχόβας, στην καταπράσινη κοινότητα Κεράσου, μας υποδέχθηκε, ο ίδιος ο τοπικός κυβερνήτης της με μια μικρή τελετή καλωσορίσματος, ενώ στη συνέχεια μαθητές και εκπαιδευτικοί μας παρουσίασαν ένα πρόγραμμα στηριγμένο στην παράδοση αλλά και στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Οι επισκέψεις σε παλάτια και κάστρα (όπως του Δράκουλα των Καρπαθίων) έπλεξαν όμορφα το μύθο με την πραγματική ιστορία.

Οι γεύσεις προσεγμένες, οι μουσικές εξαίσιες, όλα κοντινά μας.

Επανερχόμενοι στο συνολικό πρόγραμμα που ολοκληρώθηκε με αυτή την επίσκεψη (ακολουθούν μόνο οι γραφειοκρατικές διαδικασίες) θα λέγαμε ότι βασικό χαρακτηριστικό του ήταν η ποιοτική εργασία όλων των σχολικών ομάδων καθώς και οι άκρως επιτυχημένες φιλοξενίες κάθε χώρας. Φιλοξενίες που κατάφεραν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην παιδαγωγική τους διάσταση, την ευρωπαϊκή τους προοπτική, τη γνωριμία και την επαφή όλων με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε χώρας, την μοναδική φυσιογνωμία κάθε λαού και τόπου και του σεβασμού όλων σε αυτό, καθώς και την τουριστική τους διάσταση- ξενάγηση-ψυχαγωγία.

Μέσα σε αυτό το απαιτητικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή πολύ καλά οργανωμένων σχολείων , σχολείων μεγάλων (το μικρότερο 380 μαθητές, το μεγαλύτερο 800) συμμετείχε και το μικρό (μόλις 84 μαθητές), επαρχιακό αλλά γεμάτο διάθεση και ενέργεια Δημοτικό σχολείο της Κουλούρας.

Και πέτυχε, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι η Ελλάδα, οι Έλληνες όπου εμπλέκονται παράγουν έργο, πρωτοστατούν, πρωτοπορούν, ξεχωρίζουν, χωρίς υλικά μέσα, χωρίς κεντρική στήριξη, δημιουργώντας αυθεντικό πρωτότυπο υλικό, ψηφιοποιώντας το ώστε να μείνει και να εμπνεύσει και να βοηθήσει κι άλλους, (την ώρα που η εταίρος Τουρκία παρουσίαζε υλικό παραγωγής υπουργείου παιδείας). Και πετύχαμε να σταθούμε ισότιμοι (ο όρος με μετριοπάθεια) μέσα σε αυτό το περιβάλλον γιατί είναι αυτό το «άγιο πείσμα» που μας τραβάει από το μανίκι.

Κατά γενική ομολογία το Δημοτικό σχολείο Κουλούρας στάθηκε στην κορυφή της προσπάθειας αφήνοντας με την ολοκλήρωσή της μια σημαντική παρακαταθήκη σε υποδομές, εξοπλισμό και προπαντός σε εμπειρίες, ερεθίσματα, εικόνες, γνώσεις, συναισθήματα για μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Για όλα αυτά που υλοποιήθηκαν το σχολείο οφείλει ευχαριστίες:

Στην υπεύθυνη υλοποίησης του προγράμματος παιδαγωγική ομάδα για την ακούραστη και χωρίς ωράρια προσπάθειά της,

Στο σύνολο των εκπαιδευτικών του σχολείου για την κατανόηση και διευκόλυνση σε όσες «ανατροπές» ήταν αναγκαίες,

Στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, όλους τους γονείς για την κατανόησή τους, την καθημερινή συμπαράστασή τους και συμμετοχή (φιλοξενία παιδιών στα σπίτια τους),

Την τοπική κοινωνία στο σύνολό της (συμπαράσταση, εθελοντισμός?),

Τοπικούς φορείς και ιδιώτες-φίλους του σχολείου (συνεταιρισμούς, συνεταιριστικό εργοστάσιο, επαγγελματίες-χορηγοί?) χωρίς ανταπόδοση ή καλύτερα με μόνη προσμονή ανταπόδοσης το μέλλον των παιδιών του χωριού τους!

Τον προϊστάμενο της Α/θμιας εκπαίδευσης Ημαθίας κο Διαμαντόπουλο, τον σχολικό σύμβουλο της 4^ης Περιφέρειας εκ/σης Ημαθίας κο Παπαγεωργίου για την υποστήριξη και τη διευκόλυνση όπου κρίθηκε απαραίτητο καθώς και την υπεύθυνη σχολικών δραστηριοτήτων κα Αντωνιάδου για την στήριξή της.

Τέλος ευχαριστούμε το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών για την εμπιστοσύνη στην πρότασή μας και την τελική της έγκριση.

Κλείνοντας, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ανθρώπινη και συναδελφική επαφή καθώς και οι διασχολικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν τα δυο αυτά χρόνια θα συνεχιστούν ανεξάρτητα από το επίσημο τέλος του προγράμματος. Κι αυτό είναι επίσης σημαντικό.

Με πολύ διάθεση και κέφι οι μαθητές του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας ήρθαν σε επαφή, μελέτησαν και γνώρισαν το έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα της Βαρκελώνης, Antoni Gaudi.

Στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος «Our nature is art. Let?s share it.» και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του ταξιδιού στη Βαρκελώνη, τα παιδιά με κατάλληλη καθοδήγηση δημιούργησαν έργα εμπνευσμένα από τον Gaudi, προσθέτοντας πινελιές από τη δική μας ιστορία της τέχνης και του πολιτισμού, από την αρχαιότητα έως το Βυζάντιο) όπως απαιτούσε το συγκεκριμένο σχέδιο εργασίας.

Έτσι, δημιουργήσαμε αρχικά, και με βάση τη λαϊκή μας παράδοση, ενότητα επίκαιρη (λόγω Πάσχα) που συμπεριλαμβάνει τη δημιουργία πασχαλινών αυγών επηρεασμένη από την τεχνική του Gaudi, Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η δημιουργία της ευχετήριας κάρτας.

Η επόμενη ενότητα έργων με τίτλο «Κόρες Ελευθερίας» ήταν κι αυτή επηρεασμένη από τον Gaudi (τεχνική, χρώματα, σχήματα) με σαφέστατη αναφορά στις αρχαιοελληνικές κόρες. Η εικαστική παρέμβασή μας, να δώσουμε ελευθερία στην κίνηση των χεριών σε σχέση με τις κλασικές κόρες (αφού εξηγήθηκαν οι συμβολισμοί) ενθουσίασε τους εταίρους μας στο πρόγραμμα.

Η Τρίτη ενότητα έργων με τίτλο «Ουράνιες πολιτείες» αποτελούνταν από πίνακες στο ίδιο, ψηφιδωτό, ύφος του Gaudi με αναφορές όμως, στην αρχιτεκτονική των οικοδομημάτων, όπως εμφανίζονται (με την παραμορφωτική επιμήκυνση προς τα πάνω) στη βυζαντινή εικονογραφία. Εδώ κυρίαρχη έννοια ήταν η Ανάταση, η προσπάθεια να αγγίξουμε το Θείο.

Τις δημιουργίες μας συμπλήρωσε μια κατασκευή εμπνευσμένη από ένα τεράστιο έργο του Miro που δεσπόζει σε πλατεία της Βαρκελώνης, όπου με εικαστική μας παρέμβαση κλείσαμε μέσα σε αυτό (προστατεύοντάς τα με φερμουάρ) όλη την αγάπη και τα συναισθήματα μας σχετικά με τους εταίρους μας στο πρόγραμμα και όλες τις αξίες που οικοδομήσαμε υλοποιώντας το συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο λήγει με το τέλος της σχολικής χρονιάς.

Όπως πάντα, συμμετέχοντας σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Comenius, η παιδαγωγική ομάδα του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας επέστρεψε με μια αγκαλιά εικόνες, εμπειρίες, γνώσεις, στιγμές μοναδικές.

Αυτή τη φορά, σειρά είχε η Βαρκελώνη και το γραφικό χωριό των 5.000 περίπου Καταλανών κατοίκων, Αρτές. Ένας τόπος παραδοσιακός, με σεβασμό στο περιβάλλον, ένας τόπος πλημμυρισμένος με περιποιημένους και γεμάτους μεράκι αμπελώνες. Ένας τόπος με χαμογελαστά και φιλόξενα πρόσωπα, ένας τόπος μεσογειακός σαν τον δικό μας.

Το μοναστήρι της Μονσερά, επιβλητικό και σκαρφαλωμένο στους βράχους (κάτι σαν τα δικά μας Μετέωρα) με τις μοναδικές φωνές των παιδιών που φιλοξενεί στο μουσικό σχολείο του και τις φημισμένες χορωδίες του.

Η Βαρκελώνη, με κυρίαρχη την παρουσία (όχι της ομώνυμης ?Barcelona, ποδοσφαιρικής ομάδας, κι ας μας συγχωρήσουν οι φίλοι και οπαδοί της), αλλά του μεγάλου και εμπνευσμένου δημιουργού-αρχιτέκτονα Γκαουντί, το έργο του οποίου αποτελούσε και το θεματικό μας αντικείμενο στα πλαίσια του προγράμματος «Our nature is art. Let?s share it.». Έργο με το οποίο ασχοληθήκαμε και κατασκευάσαμε αξιόλογες δημιουργίες (με τους μαθητές του σχολείου μας) δημιουργίες τις οποίες εκθέσαμε στον τόπο φιλοξενίας μας και κέρδισαν τις εντυπώσεις των συμμετεχόντων αλλά και των επισκεπτών.

Ξεναγηθήκαμε στο πάρκο G?ell, θαυμάσαμε το εκπληκτικό οικοδόμημα της Σαγράδα Φαμίλια το οποίο, ύστερα από 100 και πλέον χρόνια κατασκευής δεν έχει τελειώσει ακόμη, επισκεφθήκαμε πολλά άλλα επιβλητικά κτίρια «διά χειρός» Γκαουντί, την παλιά πόλη?

Αυτό, όμως, που μας εντυπωσίασε ήταν το ίδιο το σχολείο που μας φιλοξένησε. Ένα σχολείο με λειτουργικότατο χωροταξικό σχεδιασμό, με πολλούς, άνετους και ελκυστικούς χώρους, με υπερσύγχρονο εξοπλισμό, με απερίγραπτα μεγάλο αριθμό υλικών και ποικίλες δραστηριότητες των παιδιών, με χρώματα, έμπνευση, φαντασία που οδηγούν στην αυξημένη παραγωγικότητα και δημιουργικότητα δασκάλων και μαθητών που τους οπλίζουν με μια μοναδική διάθεση για δουλειά και προσφορά.

Κι αν όλα αυτά, πραγματικά, μας εντυπωσίασαν, συγχρόνως μας φόρτωσαν με μια αβάσταχτη θλίψη (δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη θυμό) συγκρίνοντάς τα με την κατάσταση στα δικά μας σχολεία.

Σχολεία που θεωρούν επιτυχία αν βγάλουν την χρονιά χωρίς να τους λείψει το πετρέλαιο. Σχολεία που στηρίζονται στο φιλότιμο και την υπερπροσπάθεια των δασκάλων (όπου υπάρχουν κι αυτά). Σχολεία χωρίς χρώμα, χωρίς χαρά, χωρίς διάθεση δημιουργίας. Σχολεία χωρίς υποδομές, χωρίς ειδικότητες (κυρίως της επαρχίας). Σχολεία που στο όνομα μιας παρεξηγημένης ή και ασύδοτης ελευθερίας δεν μπορούν να προστατεύσουν από τους απογευματινούς βανδαλισμούς επισκεπτών ούτε καν τον αύλειο χώρο τους.

Τα λόγια χρειάζεται, καμιά φορά, να είναι λίγο σκληρά για να μας αφυπνίζουν. Να μας οπλίζουν με ένα άγιο πείσμα κι ένα δημόσιο κουράγιο ώστε, τουλάχιστον, εμείς οι άμεσα εμπλεκόμενοι στην καθημερινότητα της παιδείας να προσφέρουμε τα μέγιστα.

Από εκεί και πέρα και η πολιτεία ας αναλάβει, κάποτε, τις ευθύνες της. Ας καταλάβει ότι από την παιδεία αρχίζουν όλα και μέσα από αυτή αλλάζουν προς το καλύτερο. Ας περάσει επιτέλους από την συνθηματολογία (Πρώτα ο μαθητής?) και την ανούσια διοικητική και λειτουργική τυπολατρία στην ουσία.

Η ακινησία οδηγεί στην παράλυση.

Γιατί η κρίση είναι το άλλοθι για τα τελευταία χρόνια.

Για τα προηγούμενα;

(η ελληνική αποστολή του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας στα πλαίσια του προγράμματος Comenius με τίτλο: Our nature is art. Let?s share it!)

Με μια μαρτινίτσα (ο δικός μας Μάρτης) στου καθενός το χέρι, επέστρεψε από τη Νόβα Ζαγόρα της Βουλγαρίας η παιδαγωγική ομάδα Comenius του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας, έπειτα από μια βδομάδα ζεστής φιλοξενίας από τους συναδέλφους της γειτονικής χώρας. Η φιλοξενία περιλάμβανε διάφορες παιδαγωγικές δραστηριότητες και εκπαιδευτικές παρουσιάσεις εντός του σχολικού χώρου με τη συμμετοχή των παιδιών και των εκπαιδευτικών.

Περιλάμβανε επίσης, ξεναγήσεις σε μουσεία (αρχαιολογικό, εθνογραφικό, μουσείο της φύσης και των ρόδων?), πινακοθήκες, βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια.

Το ελληνικό στοιχείο ήταν κι εδώ έντονο (επιγραφές, ονόματα, βυζαντινές εικόνες με ελληνική γραφή, Έλληνες δωρητές και αφιερώματα, ο δικός μας Φίλιππος?).

Επισκεφθήκαμε αρχαιολογικούς χώρους, ενδιαφέροντα σημεία της κεντροανατολικής Βουλγαρίας, τη Στάρα Ζαγόρα (η κεντρική της πλατεία έχει το όνομα Veroia), τη Φιλιππούπολη, το Βελίκο Τέρνοβο (παλιά πρωτεύουσα της χώρας).

Αυτό που έμεινε ως συμπέρασμα και ευχάριστο ξάφνιασμα στην ελληνική αποστολή μέσα από τη φιλοξενία και τις επίσημες ξεναγήσεις είναι το γεγονός ότι οι γείτονες δείχνουν έναν απόλυτο σεβασμό προς την ιστορική παρουσία και προσφορά Ελλήνων και βυζαντινών στην περιοχή τους.

Ως ένδειξη ευχαριστιών για την εγκάρδια φιλοξενία και εκτίμηση που οι Βούλγαροι συνάδελφοι μας επιφύλαξαν, ο διευθυντής του Δημοτικού σχολείου μας πρόσφερε ως δώρο μια χειροποίητη, ξυλόγλυπτη, βυζαντινή εικόνα στην οποία εικονιζόταν ο Άγιος Παϊσιος ο Χιλανδαρινός (το όνομά του αποτελεί και την ονομασία του σχολείου που μας φιλοξενούσε), πρόσωπο άγιο και ιστορικό για τους γείτονες. Ένα δώρο που συγκίνησε ιδιαίτερα και ξάφνιασε τους οικοδεσπότες.

Αποτιμώντας το ταξίδι, για μια ακόμη φορά οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η προστιθέμενη αξία για τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας μέσα από τη συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα σχολικών συμπράξεων Comenius είναι σημαντική, τόσο σε επίπεδο συλλογικής δουλειάς και ενασχόλησης με ενδιαφέροντα και ελκυστικά για τους μαθητές μας θέματα και δραστηριότητες, σε συλλογή εμπειριών και νέων παραστάσεων, όσο και σε επίπεδο προώθησης και προσδιορισμού, μέσα σε εκπαιδευτικά πλαίσια, της ελληνικής παρουσίας και συμμετοχής στη διαμόρφωση της ιστορίας της ευρύτερης περιοχής μας και της αποκατάστασης τυχόν διαστρεβλωμένων ή ελλιπών γνώσεων των εταίρων μας στο πρόγραμμα.

Με άλλα λόγια αισθανόμαστε ότι συμμετέχουμε σε μια αποστολή με εκπαιδευτικούς-παιδαγωγικούς αλλά και εθνικούς-ιστορικούς στόχους.

Φορτωμένη μ΄ έναν Ήλιο-θεό στις αποσκευές τους, η ελληνική παιδαγωγική ομάδα του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας ξεκίνησε για την 4^η κατά σειρά συνάντηση των εταίρων του προγράμματος «Our nature is art.Let?s share it», στα πλαίσια του Comenius.

Προορισμός το ειδυλλιακό Βίλνιους, πρωτεύουσα της Λιθουανίας.

Κι ο ήλιος που κουβαλήσαμε , χάρισε απλόχερα τις ακτίνες του στο βορεινό τοπίο και μας συντρόφευσε σχεδόν όλες τις μέρες της παραμονής μας εκεί. Φώτισε τις καρδιές, φώτισε τις ματιές, φώτισε το πνεύμα, τις ιδέες, φώτισε τις σκέψεις για μια εκπαίδευση με κοινά οράματα ? κοινούς στόχους: να φτιάξουμε όλοι οι δάσκαλοι, Έλληνες, Λιθουανοί, Πολωνοί, Ρουμάνοι, Τούρκοι, Βούλγαροι, Καταλανοί, μαθητές με φως στη καρδιά, με φως στη ματιά τους.

Μαθητές που να πρεσβεύουν την ευρωπαϊκή ένωση και προοπτική και να υπερασπίζονται συνάμα την εθνική τους ταυτότητα. Να θαυμάζουν και να θαυμάζονται. Να σέβονται και να απαιτούν σεβασμό.

Η φιλοξενία της Λιθουανικής ομάδας άψογη. Χωρίς να επιθυμούμε την κατάχρηση του όρου θα τολμούσαμε να πούμε ότι ήταν μια φιλοξενία «ελληνική» που έτσι κι αλλιώς εξέφρασαν το θαυμασμό τους καθώς την βίωσαν κατά τον περασμένο Μάιο. Ζεστή, άμεση, οικεία, έξω και πέρα από την εικόνα που έχουμε για τους βορειοευρωπαίους.

Η ξενάγηση καλοσχεδιασμένη, άρτια οργανωμένη κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες παραμονής μας εκεί να μας «ταξιδέψει στο χώρο και το χρόνο» να μας γνωρίσει μουσεία, κάστρα, φρούρια, ιππότες, πανοπλίες, σπαθιά, μάχες, πρόσωπα, ιστορία αλλά και εξαιρετικά τοπία, ονειρεμένες λίμνες, νησάκια, αρχιτεκτονική τοπίου και κτιρίων, παράδοση (αρχαίοι οικισμοί, εργασίες, συνήθειες?) αλλά και στιγμές από τη σύγχρονη ζωή (στο καταπληκτικό κτίριο της όπερας του Βίλνιους όπου παρακολουθήσαμε την Κάρμεν).

Παρουσιάστηκε, ολοκληρωμένα ,το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, επισκεφθήκαμε το Υπουργείο Παιδείας όπου μας υποδέχτηκαν και μας μίλησαν υψηλά ιστάμενα στην εκπαιδευτική ιεραρχία πρόσωπα.

Και το σχολείο! Το Saltinelis. Ένα όνειρο! Μέσα στα δέντρα, μέσα στη φύση. Μια κυψέλη δημιουργίας και παραγωγής με εξαιρετική ποιότητα. Δασκάλες φιλόξενες, χαμογελαστές, μαθητές χαρούμενοι, ευδιάθετοι, ταλαντούχοι, τραγούδησαν, χόρεψαν, έπαιξαν θέατρο, ντυμένοι με τις παραδοσιακές τους στολές πρόσφεραν μοναδικές εμπειρίες και συγκίνησαν όλα τα μέλη των αποστολών του προγράμματος.

Η ελληνική αποστολή ευχαρίστησε τη διευθύντρια του σχολείου της Λιθουανίας χαρίζοντάς της ένα εξαιρετικό αντίγραφο από τη νεκρική μάσκα του Αγαμέμνονα από φύλλο χρυσού, δια χειρός Δ. Περηφανοπούλου-Κατσαβού το οποίο προκάλεσε θαυμασμό και στους αποδέκτες του αλλά και στο σύνολο των μελών των αποστολών που καταχειροκρότησαν την ενέργεια αυτή. Έκπληξη ευχάριστη αποτέλεσε η άριστη γνώση της ελληνικής ιστορίας και των θεμάτων πολιτισμού γύρω από αυτή (Ελγίνεια?) από τον σύζυγο της διευθύντριας του σχολείου που μας φιλοξενούσε δίνοντας την ευκαιρία στην ελληνική αποστολή να ξεδιπλώσει ,παρουσία όλων ,το κουβάρι αυτών των θεμάτων και να τα καταστήσει γνωστά σε όλους τους παρευρισκομένους.

Αφήσαμε το Βίλνιους την ώρα που χάραζε ο ήλιος αχνά. Αχνά, αλλά χάραζε. Μια θλίψη, ένα παράπονο μα και ένα άγιο πείσμα πλημμύρισε τις καρδιές μας. Ναι, δεν ταιριάζει η δύση στη δική μας χώρα, στη δική μας παιδεία, στη δική μας εκπαίδευση, την ιστορία, τον πολιτισμό.

Εμπρός λοιπόν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά και σε πείσμα των καιρών γυρνάμε αποφασισμένοι με τις όποιες δυνάμεις μας να σηκώσουμε τον Ήλιο πάνω από την Ελλάδα, πάνω από τη χώρα μας, πάνω από τα παιδιά μας. Τους το οφείλουμε σαν γονείς , τους το οφείλουμε σαν δάσκαλοι.

Αλήθεια πού πάει ένα όνειρο όταν πραγματώνεται; Παύει να υπάρχει; Παύει να είναι όνειρο και καταντά πραγματικότητα; Μήπως τότε η ζωή γίνεται όνειρο;

Τέτοια βέβαια, ερωτήματα έθεσαν οι μεγάλοι, γιατί οι μικροί μαθητές του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας απολάμβαναν την κάθε στιγμή, ρουφούσαν την κάθε λέξη που έβγαινε από τα χείλη της συγγραφέα, μητέρας, φίλης του σχολείου μας και συγχωριανής μας , Σοφίας Τσιάμη, καθώς αφηγούνταν  το παραμύθι της «Ένα αγόρι, ένας ψαράς?δυο όνειρα» ή αν προτιμάτε «A boy, a fisherman ?two dreams» μιας και η παρουσία έγινε ταυτόχρονα και στα Αγγλικά.

Σε μια ονειρική ατμόσφαιρα, με γλάρους να πετάνε πάνω από τα κεφάλια των παιδιών, ένα παιδί με τη φλογέρα του, ένας ψαράς με τα δίχτυα του και μια συγγραφέας που τους έφερε κοντά (πραγματοποιώντας κι αυτή ένα τρίτο, δικό της όνειρο), ξετύλιξαν τα όνειρά τους, τα άπλωσαν στον ήλιο και άνθισαν.

Η παρουσία εκπληκτική. Τα παιδιά παρακολούθησαν σιωπηλά και απορροφημένα. Στιγμές-στιγμές πεταγόντουσαν και συμπλήρωναν τη συγγραφέα με τις δικές τους θέσεις και προτάσεις.

Τέλος συμμετείχαν και τα ίδια ζωγραφίζοντας λέξεις? γράφοντας εικόνες?

Ευχαριστούμε τη συγγραφέα και της ευχόμαστε καλοτάξιδο το βιβλίο της?Πατήστε εδώ και δοκιμάστε μια γεύση ονείρου

Μάγεψε και χωρίς μαγικό αυλό και κέρδισε αμέσως την προσοχή, το ενδιαφέρον μα πάνω από όλα τις καρδιές των μικρών μαθητών του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας.

Στην αρχή διστακτικά, ψελλίζοντας, κινούνταν, στο τέλος ξέφρενα, απελευθερωμένα τραγούδησαν, έπαιξαν, συμμετείχαν.

Μ? έναν ενθουσιασμό και μια λαχτάρα δημιουργίας και συμμετοχής που μόνο η Εύα Ιεροπούλου μπορεί να μεταδώσει και να εμφυσήσει στα παιδιά.

Με καράβι, λοιπόν, τη μουσική, καπετάνισσα την κα Εύα και δεύτερο καπετάνιο την ταλαντούχα κόρη της Νεφέλη, τα παιδιά ταξίδεψαν, έφτασαν μέχρι και την Κίνα, μάζεψαν εικόνες, χρώματα, μελωδίες, συναισθήματα και μόλις πάτησαν το πόδι τους στη «στεριά» δε ζήτησαν τίποτα άλλο παρά μόνο πότε θα «ξαναταξιδέψουν».

Πόση δίψα, αλήθεια, έχουν τα παιδιά της επαρχίας και των χωριών μας κυρίως, από τέτοιες εκδηλώσεις και συμμετοχές;

Πόσο ευλογημένη ευχόμαστε να είναι η κα Εύα για να προσφέρει ξανά και στα δικά μας παιδιά αλλά και σε όσα ακόμη μπορεί τέτοιες στιγμές και μοναδικές  εμπειρίες!

Την ευχαριστούμε πολύ?πολύ?πολύ?

Πατήστε 20140515_093547  και ταξιδέψτε κι εσείς για λίγο!

Πιέστε και δείτε ένα μικρό αφιέρωμα :

εδώ

Τα παιδιά της πλατείας ζωγράφισαν και κάψανε τους φόβους τους, ζωγράφισαν και ύψωσαν τα όνειρά τους.

ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ?

Μια ονειρεμένη βδομάδα ζήσανε μαθητές, δάσκαλοι και γονείς  του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας φιλοξενώντας 30 περίπου παιδιά και εκπαιδευτικούς από 6 σχολεία της Ευρώπης.

Μια προετοιμασία που κράτησε πάνω από 4-5 μήνες (ανακαίνιση εσωτερικού και εξωτερικού χώρου του σχολείου, υλικοτεχνική υποδομή?)είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα, χάρη στην συντονισμένη ενεργοποίηση φορέων και ιδιωτών (Δήμος, Σχολική επιτροπή, Αντιδημαρχία Παιδείας, Τεχνικές υπηρεσίες, Δ/νση Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, συνεταιριστικό εργοστάσιο, ιδιωτικές επιχειρήσεις και ιδιώτες, γονείς, χωριανοί, ακόμη και τα ίδια τα παιδιά?).

Το σχολείο μεταμορφώθηκε. Έγινε ένα σύγχρονο, ελκυστικό, ευχάριστο, λειτουργικό διδακτήριο, αντάξιο για τις ευαίσθητες παιδικές ψυχές που φιλοξενεί.

Και ήρθαν οι Ευρωπαίοι και αντάμειψαν τις προσπάθειές μας με τα επιφωνήματά τους και τον έκδηλο ενθουσιασμό τους για ότι έβλεπαν.

Αλλά το όνειρο δε σταματά στα άψυχα.

Η δουλειά εκπαιδευτικών (Comenius team) και διεύθυνσης του σχολείου είχε σαν αποτέλεσμα να παρουσιαστεί ένα άρτιο και ολοκληρωμένο πρόγραμμα  υποδοχής και καλωσορίσματος, δράσεων, θεατρικών δρώμενων αλλά και εξαιρετικών παρουσιάσεων-διδασκαλιών, τις οποίες παρακολούθησαν οι φιλοξενούμενοι και συμμετείχαν και οι ίδιοι με παιδικό ενθουσιασμό.

Τις προσπάθειες των εκπαιδευτικών εμπλούτισε με την εμπειρία της και τη μοναδική ικανότητα επαφής με τα παιδιά η εξαιρετική μουσικός της πόλης μας, κα Έυα Ιεροπούλου με την ταλαντούχα κόρη της Νεφέλη, καθώς και η συγγραφέας-μητέρα του συλλόγου μας, κα Σοφία Τσιάμη, παρουσιάζοντας (και στα Αγγλικά, και μάλιστα έγινε ειδική έκδοση στα Αγγλικά για τις ανάγκες του συγκεκριμένου προγράμματος) το εξαιρετικό βιβλίο της «Ένα αγόρι?ένας ψαράς?δυο όνειρα».

Η παραμονή στο χώρο του σχολείου έκλεισε με τη δεντροφύτευση ελαιόδεντρων, σύμβολο της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας, (ένα δέντρο για κάθε χώρα), κατά τη διάρκεια της οποίας υπογράφτηκαν πιστοποιητικά υιοθεσίας και φροντίδας των δέντρων με στόχο την πρόοδο και την ανάπτυξή τους.

Το όνειρο συνέχισε ταξιδεύοντας.

Ακολούθησαν δυο ταξίδια, σε Θεσσαλονίκη-Περαία και Μετέωρα, αλλά και επισκέψεις στο Μουσείο Βεργίνας, στη Σχολή Αριστοτέλη στη Νάουσα, στο Λευκό Πύργο, (στα κάστρα?), στη Μονή Βαρλαάμ, όπου οι επισκέπτες πήραν μια γεύση από την Ιστορία μας, τον Πολιτισμό μας, την Παράδοση, την Τέχνη αλλά και τη μοναδική φυσική ομορφιά της χώρας μας.

Γεύση επίσης πήραν και από την ελληνική γαστρονομία, όπου είχε προγραμματιστεί να δοκιμάσουν ότι αντιπροσωπεύει τη χώρα μας, ελληνικά προϊόντα, καθώς επίσης δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσουν και τα ελληνικά κρασιά και τσίπουρα (γευσιγνωσία  στο κτήμα Δαλαμάρα, στη Νάουσα).

Τέλος δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από το προγραμματικό πλάνο και ο εξαίσιος ουρανός της χώρας μας. Είτε με τη βοήθεια της τύχης (σε μια μέρα βλέπαμε να εναλλάσσονται ήλιος, βροχή, ουράνια τόξα, μονά, διπλά, σύννεφα ζωγραφιές, απόλυτη ηλιοφάνεια?) αλλά και με την οργάνωση βραδιάς αστροπαρατήρησης με τηλεσκόπιο και με τη βοήθεια του καθηγητή και ειδικού στο αντικείμενο της αστροπαρατήρησης, κου Τομπουλίδη.

Η μοναδικότητα του Έλληνα οικοδεσπότη και της Ελληνικής φιλοξενίας έγινε αποδεκτή απ? όλους, ακόμη και από τους πιο ψυχρούς (θεωρητικά) Βόρειους, όταν εκτός προγράμματος φιλοξενήθηκαν όλες οι αποστολές σε σπίτι μέλους της ομάδας Comenius όπου τους επιφυλάχθηκε ένα απόλυτα ελληνικό, παραδοσιακό τραπέζι, ένα αυθεντικό γλέντι με χορούς, τραγούδια, αρνιά στη σούβλα και ξέχειλη ελληνική ψυχή.

Τα δάκρυα του αποχωρισμού ήταν η απάντηση των φιλοξενούμενων σε όσα είδαν, έζησαν και ένοιωσαν στη χώρα μας, στην πόλη μας, στο Δημοτικό σχολείο Κουλούρας.

Το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, στο πλαίσιο της υλοποίησης Ευρωπαϊκού Προγράμματος Comenius, με θέμα: «Our nature is art. Let?s share it», στο πλαίσιο της υλοποίησης Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, με θέμα: «Δημιουργία, συντήρηση λαχανόκηπου στην αυλή», και σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας (Σχολικές Δραστηριότητες), προσκαλεί τις σχολικές μονάδες της Ημαθίας να συμμετέχουν σε Διαγωνισμό Εικαστικής Κατασκευής, με θέμα:

«Το σκιάχτρο».

Ο διαγωνισμός δίνει την ευκαιρία στους μαθητές και τις μαθήτριες να αξιοποιήσουν απλά, φυσικά ή ανακυκλώσιμα υλικά και να δημιουργήσουν το δικό τους σκιάχτρο ? σύμβολο της ευφορίας της γης, αντικείμενο της λαϊκής τέχνης και φαντασίας αλλά και σύμβολο του ?εξορκισμού των φόβων?.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται να κατασκευάσουν με απλά, φυσικά ή ανακυκλώσιμα υλικά ένα σκιάχτρο σε ανθρώπινες διαστάσεις (ύψους 1,70 μ.) ακολουθώντας τα χρώματα, τη δομή και τη μορφή των «παραδοσιακών» σκιάχτρων. Το κάθε έργο θα πρέπει να είναι τοποθετημένο σε βάση και να συνοδεύεται από καρτελάκι, στο οποίο θα αναγράφονται ευκρινώς τα ονοματεπώνυμα των δημιουργών, η τάξη και το σχολείο τους. Τα έργα θα πρέπει να ολοκληρωθούν και να παραδοθούν μέχρι την Παρασκευή 11 Απριλίου 2014, στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας (κος Κατσαβός Δημήτριος, 2331097278).

Το σύνολο των παραγόμενων έργων θα εκτεθεί σε κεντρικό σημείο της πόλης της Βέροιας, τη δεύτερη εβδομάδα του Μαΐου (ο τόπος και ο χρόνος θα προσδιοριστούν με επόμενο έγγραφο). Οι επισκέπτες της έκθεσης (μεταξύ των οποίων και εκπρόσωποι των συνεργαζόμενων σχολείων στο πρόγραμμα Comenius) θα κληθούν να ψηφίσουν το καλύτερο έργο. Το νικητήριο σχολείο θα παραλάβει τιμητικό έπαθλο ενώ σε όλους τους συμμετέχοντες θα απονεμηθούν τιμητικοί έπαινοι.

Όσες σχολικές μονάδες επιθυμούν να συμμετέχουν στο διαγωνισμό παρακαλούνται να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους στην Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων (τηλεφωνικά στο 2331024588 ή ηλεκτρονικά στο grschdr@dipe.ima.sch.gr), μέχρι την Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014.

Ακολουθεί σε συνημμένο αρχείο η πρόσκληση συμμετοχής.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΚΙΑΧΤΡΟ