Προγράμματα

    Μάρτιος 2024
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
    « Φεβ    
     123
    45678910
    11121314151617
    18192021222324
    25262728293031

    ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΑΣ

    Ο τόπος μας

    Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ

     «  Τα παιδικά μας χρόνια ήταν γεμάτα καλαμιές?

    Ο Αϊ Βαρδάρης ξόδεψε πολύ από τη δύναμή του να φτάνει ξέπνοος ως τα μέρη μας, αιώνες τώρα.

    Μόνον έτσι όμως μάθαμε να ξεχωρίζουμε τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς και να ακριβολογούμε μες τα μυστήρια και τους κινδύνους.

    Θέλουμε δε θέλουμε, αποτελούμε μέρος μιας αέναης ανταλλαγής (αναχωρητές και ερχόμενοι μαζί)ανάμεσα σ? αυτό που παραλαμβάνουμε και σ? αυτό που παραδίδουμε, σ? αυτό που μας συντηρεί και σ? αυτό που δίνουμε , για να μας συντηρεί:

     το μαύρο που δίνουμε, για να μας αποδοθεί λευκό,

     το θνησιμαίο, αείζωο.

    Τα παιδικά μας χρόνια ήταν γεμάτα καλαμιές?

    Απόγονοι, μιας άλλης θάλασσας?που λίγεψε?

    Ανάμεσα Βεργίνα ? Πέλλα.»

    Ζούμε σ? έναν τόπο ιστορικό, το χώρο των Μακεδόνων, ανάμεσα στη Βεργίνα και την Πέλλα, σ? έναν τόπο που παρουσιάζει ζωή και πολιτισμό από τα αρχαιότατα χρόνια όπως μαρτυρά ο νεολιθικός οικισμός της Μπρανιάτας (Νικομήδειας) του 5000 π.Χ., σ? έναν τόπο που οι συνεχείς προσχώσεις των ποταμών Αλιάκμονα, Λουδία και Αξιού δημιούργησαν έναν έφορο κάμπο που έδωσε τροφή και ζωή σε χιλιάδες ψυχές που έζησαν, πόνεσαν, παιδεύτηκαν,  μόχθησαν, πάλεψαν μ? αυτή την αγιασμένη γη. Τις ψυχές των πατεράδων και των παππούδων μας.

    Η ευρύτερη περιοχή του κάτω Αλιάκμονα (που εκτείνεται από το σημερινό φράγμα στις Βαρβάρες έως τις εκβολές του), κατοικείται αδιάλειπτα από τα αρχαία ρωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια, παρόλες τις εδαφολογικές μεταβολές που υπέστη εξ? αιτίας της αέναης πάλης του νερού με τη γη.

    Από τα αρχαία ακόμη χρόνια ο τόπος όπου τοποθετείται το χωριό μας αποτέλεσε συγκοινωνιακό κόμβο.  Τον ίδιο ρόλο διεκδικεί και σήμερα προσαρμοσμένο στις σύγχρονες συνθήκες (Εγνατία οδός, κόμβος?)και μέσω αυτού την παραπέρα ποθητή ανάπτυξή του.

    Αυτό δείχνει βέβαια, και την προνοητικότητα των πρώτων κατοίκων του και την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται το σημαντικό αυτό γεωγραφικό σημείο, πλάι στον Αλιάκμονα, ανάμεσα Δίον- Βεργίνα- Πέλλα και Βέροια ? Θεσσαλονίκη.

    Άλλωστε ένας από τους αρχαιότερους δρόμους που συνέδεε το Δίον, την Πύδνα, την Άλωρο, τις Αιγές και τη Βέροια περνούσε πιθανότατα πολύ κοντά από τα δικά μας μέρη, το «δικό μας» Αλιάκμονα από τον πόρο, λίγο πιο πάνω από την Κουλούρα, όπου το ποτάμι ήταν απλωμένο και ρηχό.

    Ένας επίσης, πιθανόν, δρόμος, υπήρξε για να συνδέει την πρωτεύουσα Αιγές με τη νέα πρωτεύουσα των Μακεδόνων, Πέλλα. Αυτός ο δρόμος ξεκινούσε από τη Βεργίνα, περνούσε κατά πάσα πιθανότητα από τον πόρο του Αλιάκμονα ανάμεσα Σάντενα- Κουλούρα και συνέχιζε προς Αλεξάνδρεια, Λουδία, Πέλλα.

    Ζούμε σ? ένα τόπο, ένα χωριό, που το αγκάλιασε κυκλώνοντάς το τρεις φορές το αγιασμένο λείψανο του Αγίου Αντωνίου, και πήρε απ? αυτή την κίνηση το όνομά του: Κουλούρα.

    Κουλούρα: ένα από τα 50 τόσα χωριά που αποτελούσαν και αποτελούν μια ευρύτερη γεωγραφική και ιστορικοεθνολογική ενότητα, το Ρουμλούκι. (Ρουμ= Έλληνας, Ρωμιός και λουκ= τόπος που κατοικείται, άρα Ελληνότοπος, Ρωμιότοπος)1. Κι αυτό το όνομα δόθηκε γιατί τούτος ο τόπος κατοικούνταν από τα παλιά χρόνια από ντόπιο ανόθευτο Ελληνικό πληθυσμό, τους ??ντόπιους??, όπως αυτοαποκαλούμαστε ακόμα και σήμερα, στην προσπάθειά μας να ξεχωρίσουμε απ? τους άλλους , τους φερμένους.

    Αυτά που ένωναν ετούτα τα χωριά ήταν η κοινή γλώσσα, τα ίδια αντέτια (ήθη και έθιμα), τα ίδια χούγια (συνήθειες) καθώς και η ομοιόμορφη ενδυμασία.

    (Οι φωτογραφίες και το κείμενο είναι παρμένα από το βιβλίο του Δημητρίου Κατσαβού «Εμπόδιον λησμονιάς, η Κουλούρα στο χώρο και το χρόνο»).