Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας

[Προβολή slideshow]

« … Δυο ταράτσες, τέσσερα παιδιά, μια «γραμμή» ανάμεσά τους κι ένας χαρταετός κάθε φορά που φυσά από Νότο ή από Βορρά. Και το νήμα τόσο γερό να ξεκινά πότε από τούτα κι άλλοτε από κείνα τα παιδιά και να δένει γερά τις καρδιές τους.    

– Αν τέτοιους χαρταετούς αφήσουμε όλοι να πετάξουν, τότε θα σβήσουν από μόνες τους οι «γραμμές», τότε θα λειώσουν τα σύρματα. Δεν θ’ αντέξουν κάτω από τέτοια αγάπη…».

   Μια αλλιώτικη Καθαρή Δευτέρα, η φετινή. Με απαγορεύσεις, αρνητικές προτροπές, στερήσεις. Ακόμη και για το πέταγμα των χαρταετών.

   Οι παιδικές καρδιές αποσυντονισμένες από το φυσικό τους ρυθμό, από το φυσικό τους περιβάλλον (ανακοίνωση νέου κλεισίματος σχολείων).

Λάθη – Λήθη των μεγάλων. Που αγνοούν ή ξεχνούν πως « … ό, τι μπορεί να φτερουγίσει δε σκλαβώνεται. Προετοιμάζεται στα θερμοκήπια των στερήσεων, προσμένοντας , αργά ή γρήγορα, την ώρα του».

   Με αφορμή, την κατασκευή χαρταετών που, φέτος, δεν θα πετάξουν, μαθητές και δάσκαλοι του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, βρήκαμε ευκαιρία να αναφερθούμε σε άλλες δύσκολες εποχές, να μιλήσουμε για μεγάλες ιδέες. Ειρήνη, Φιλία, Αδερφοσύνη, Ελευθερία, Ξεριζωμός-προσφυγιά, Αγώνας, Δικαίωση, …. αλλά και την Παγκόσμια Πολιτότητα. Αναφορές, όχι σε μεγάλα λόγια και φαμφάρες αλλά ιδωμένες μέσα από τα μάτια και την αθωότητα των παιδιών.

Η εισαγωγική παράγραφος του άρθρου αποτελεί κομμάτι από το διήγημα της Μαρίας Πυλιώτου, «Χαρούμενοι χαρταετοί» που αναφέρεται στην κατάσταση που ακολούθησε μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 και το διαχωρισμό των Ελληνοκύπριων από τους Τουρκοκύπριους, αποτέλεσμα της οποίας ένας μεγάλος αριθμός οικογενειών να γίνουν πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο.

(αν θέλετε να διαβάσετε το διήγημα πατήστε εδώ: Χαρούμενοι Χαρταετοί ).

Καλή Σαρακοστή