Η ΑΝΟΙΞΗ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΣΑΣ, ΑΔΕΡΦΙΑ …
Published 13 Φεβρουαρίου 2023
(Δείτε και ακούστε: https://video.link/w/vl63e9d5bb2b56c
με τη συνοδεία ποντιακής λύρας-κεμεντζέ, ένα μικρό οδοιπορικό αβάσταχτης οδύνης, μα και ελπίδας ότι, παρά τις συντριπτικές απώλειες, η ζωή θα νικήσει …,
μικρός φόρος Τιμής στα θύματα μα και σ’ αυτούς που μένουν να κουβαλούν το αβάσταχτο φορτίο της Μνήμης)
«Ο άνθρωπος όταν νιώθει πόνο είναι ζωντανός…. Αλλά όταν νιώθει τον πόνο του άλλου τότε, ναι, είναι Άνθρωπος» υποστηρίζει ο αγαπημένος μας συγγραφέας, Νίκος Καζαντζάκης.
Είχαμε την ευλογία, ως Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, δάσκαλοι και μαθητές, μέσα από τα σχέδια Erasmus να ταξιδέψουμε όλα αυτά τα μέρη, από το Νότο (Αττάλεια …) έως το Βορρά (Πόντος-Σαμψούντα-Αμάσεια …).
Όπου, σήμερα, στο ενδιάμεσό τους, συμβαδίζουν «τα Αρχαία Μνημεία με τη Σύγχρονη Θλίψη …» και την καταστροφή, την Απώλεια χιλιάδων ψυχών.
Φίλοι μας παντού, συνδεδεμένοι με στιγμές χαράς, συνεργασίας, δημιουργίας και αποδοχής, ονόματα αγαπημένα με αντοχή στο χρόνο, πριν από δέκα χρόνια κάποια, μα και σημερινά, Murat, Nurcan, Meltem, Hatice, Nilsu, Beyza, Aleksiya, Fatix, Burcu, Cemil, Mucahittin, Αli, Burcin, Bahar….
Με τους περισσότερους που κατάφερα να επικοινωνήσω είναι όλοι τους καλά. Το κακό έπεσε παραδίπλα …
Μα πόσο απέχει το δίπλα, απ’ το παραπέρα, απ’ το εκεί, απ’ το εδώ;
Έρχεται η στιγμή που ο πόνος απαιτεί να μεγαλώσει η αγκαλιά, να μας ενώσει, ακόμη περισσότερο, όλους, να μας κάνει αδέρφια, να μας υπενθυμίσει ότι απέναντι στο κακό είμαστε όλοι, το ίδιο, αδύναμοι, το ίδιο, θύματα …
Μια αγκαλιά απλώνουμε, αδέρφια μας, από το Νότο ως το Βορρά, από τη Μεσόγειο ως τη Μαυροθάλασσα, και προσευχόμαστε μαζί σας, με την ελπίδα, γαντζωμένη στους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ πως «ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΜΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΤΙΣ ΖΗΣΑΜΕ ΑΚΟΜΑ …».