Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας

 

Τα δάκρυα δε σβήνουν τις φωτιές και το μαντήλι δε στεγνώνει τις πλημμύρες…

 

Αφορμή, η Θεσσαλία, αφορμή, η Ρόδος, ο Έβρος, η Εύβοια. Αφορμή οι πλημμύρες, οι φωτιές. Αφορμή οι παρατεταμένοι καύσωνες, η απορρύθμιση των εποχών, η ξηρασία. Αφορμή, εν έτει 2023, το φάσμα της πείνας (έλλειψη αγαθών-ακρίβεια).

Δίπλα μας, εδώ, παρακεί, παραπέρα, σε όλο τον κόσμο.

Θύματα πρώτα; Οι φτωχότεροι και οι πιο ευάλωτοι. Αύριο, όλοι.

«Η Φύση εκδικείται!», λένε και βολεύει.

Λάθος, λέμε. Η «κλιματική κρίση» είναι ένα, κατά συρροή, ανθρώπινο έγκλημα που περιλαμβάνει βαρύτατες πράξεις και παραλείψεις προσώπων, φορέων μα και καθημερινών πρακτικών.

Διότι (ας μας επιτραπεί αυτός ο δανεισμός και η παράφραση ενός ¨ιερού¨ κειμένου:

« (Η Φύση) είναι μακρόθυμη, είναι αγαθή και ωφέλιμη· δεν φθονεί· δεν καυχιέται, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητά το συμφέρον της, δεν παροξύνεται, δεν σκέφτεται το κακό, δεν χαίρεται με την αδικία, αλλά συγχαίρει την αλήθεια· ανέχεται τα πάντα, πιστεύει τα πάντα, ελπίζει τα πάντα, υπομένει τα πάντα».

Αφορμή, η Θεσσαλία, λοιπόν …

Που είναι, αλήθεια, τα όρια των χωραφιών; (Γεωμετρία)

Μια περιοχή, ένας κάμπος ολόκληρος, (Οικονομία-Παραγωγή)

βυθίζεται, χωρίς να δημιουργεί αναταραχή. (Γεωλογία)

Σχεδόν ανίδεος. (Αυτογνωσία)

Αχαρτογράφητος, πλέον. (Γεωγραφία)

Μόνο η Νόηση (επιστήμη , τεχνολογία, οικονομία) δεν αρκούν για την καταπολέμηση της παγκόσμιας κλιματικής κρίσης. Χρειάζεται και το Συναίσθημα.

Τι κι αν οι περιβαλλοντικές επιστήμες προειδοποιούν με δεδομένα και αριθμούς για την μη-αναστρέψιμη καταστροφή του πλανήτη. Τι κι αν προτείνουν λύσεις διάφορες. Δεν έχουν επιτύχει την ευρύτερη ανθρώπινη ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση.

Χρειάζεται και το Συναίσθημα. Χρειάζεται ο παιδαγωγός, χρειάζεται ο συγγραφέας, να υπογραμμίζει με λέξεις φωσφορούχες.

Λέξεις άγρυπνες υποβάλλοντας την ανθρώπινη και μάλιστα, των παιδιών, ψυχή σε εγρήγορση.

Λέξεις χλοερές και παχνισμένες, που θα αγγίζουν και θα αφήνουν την υγρασία τους στις αισθήσεις.

Λέξεις αντίλαλες που θα μεταφέρουν τη φωνή της Φύσης στις κορυφογραμμές του Τώρα και του Αύριο, στις συμπληγάδες του Παρόντος και τις ανοιχτωσιές του Μέλλοντος.

Λέξεις αγνισμένες απ’ τον κουρνιαχτό, που θα κάθονται εντός μας, καταπράσινες .

Λέξεις ασθενοφόρες που θα υπενθυμίζουν τον προθάλαμο της εντατικής.

Λέξεις ανθοφόρες που θα μηνούν τη νέα γέννα, τη νέα ελπίδα.

Λέξεις πρόμαχες που θα κινητοποιούν στάσεις και αντιστάσεις.

Λέξεις κεκοιμημένες που, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ανταμώσουν με τον ακροατή, τον αναγνώστη και προπαντός το παιδί, ξυπνήσουν και πάρουν πνοή και ανάσα, λάμψουν φως, και ασπιδοφόρες συνασπιστούν βοηθώντας να σταθούν όλοι όρθιοι, να σταθεί ο Άνθρωπος όρθιος και αποφασισμένος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, ο καθένας με τα όπλα του.

Λέξεις ποιητικές:

«… Ένιωσα ήρθε κι έσκυψε

πάνω απ’ το λίκνο μου

ίδια η μνήμη γινάμενη παρόν

τη φωνή πήρε των δέντρων, των κυμάτων:

«Εντολή σου», είπε, «αυτός ο κόσμος

και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι

Διάβασε και προσπάθησε

και πολέμησε» είπε

«Ο καθείς και τα όπλα του» είπε …

Αυτό θέλουμε κι εμείς με την μικρή μας προσπάθεια.

Μέσα από την αξιοποίηση της Λογοτεχνίας και της ευαίσθητης πένας των συγγραφέων, μέσα από τους ήρωες των λογοτεχνικών κειμένων, μέσα από τους άδολους υπερασπιστές της Γης (σκιάχτρα) οι μαθητές να μπορέσουν να αντλήσουν τα πρότυπά τους προς μίμηση ή προς αποφυγή και να παρακινηθούν στη διαμόρφωση των δικών τους στάσεων και της δικής τους κοσμοθεωρίας. Και, γιατί όχι, να τη διαδώσουν. Ο τρόπος είναι σύνθετος και περνάει μέσα από την παρατήρηση των ίδιων και στη συνέχεια τον σχολιασμό και ανάλυση της συμπεριφοράς τους απέναντι στους άλλους, στο περιβάλλον και γενικότερα απέναντι στη ζωή. Αυτή θα είναι η συμβολή της Βιβλιοθήκης μας (λογοτεχνίας) και του Κήπου μας (διαδραστική προσομοίωση οικοσυστήματος) στην ευαισθητοποίηση απέναντι στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Αυτή είναι η Παιδεία που οραματιζόμαστε.

Η Διεύθυνση του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές-τριές του, ευχαριστούν τους αγαπημένους τους συγγραφείς που ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό στην πρόταση αυτής της συνάντησης των ιστοριών. Μια πρωτοβουλία ευαισθητοποίησης, συμπαράταξης και αλληλεγγύης, εν τέλει, αυτογνωσίας. Μια πρωτοβουλία μετάβασης, ή καλύτερα, διατήρησης των μαθητών μας στα υψίπεδα της κοινωνικής ευθύνης και της παγκόσμιας πολιτότητας.

Όλα αυτά στον « Δεκέμβρη των παραμυθιών», το θεσμό φιλαναγνωσίας , και όχι μόνο, που υλοποιείται , φέτος, για 6η χρονιά στο Δημοτικό σχολείο Κουλούρας. Φέτος, όμως, με μια ιδιαιτερότητα. Δεν θα παρουσιαστούν βιβλία και παραμύθια των προσκεκλημένων συγγραφέων, αλλά ιστορίες οικολογίας, κλιματικής ευαισθητοποίησης και προβληματισμού, ιστορίες που γράφτηκαν, ειδικά, για τους μαθητές μας, από τους συγγραφείς, θα παρουσιαστούν στο σχολείο και ελπίζουμε, να υπάρξει τρόπος (έκδοση), ώστε να γίνουν κτήμα ευρύτερου αναγνωστικού κοινού (υπάρχει σχεδιασμός για την εξέλιξη της πρωτοβουλίας για τον οποίο θα ενημερωθείτε).

Η δράση υλοποιείται στα πλαίσια της στοχοθεσίας της Διαπίστευσης Erasmus+ 2021-2027.