Με μια κόκκινη κλωστή στο χέρι … Το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας υπερασπίζεται το δικαίωμα στη Μνήμη, στη Ζωή …
Published 4 Μαρτίου 2021
Δείτε πατώντας εδώ
μια αναδρομή στο χθες και το σήμερα στους ¨Μάρτηδες¨του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας, προσδοκώντας να έρθουν σύντομα Μέρες ελευθερίας ξενοιασιάς και ανθρώπινης επαφής.
Μέρες ασθενοφόρες, οι μέρες του Μαρτίου κουβαλούν περιστατικά της μνήμης, -το πρώτο χελιδόνι, τις μαρτιές στα ολόλευκα, από τον Χειμώνα, χέρια μας, τις πρώτες πληγές στους κορμούς των ανθισμένων δέντρων όπου χαράσσαμε τη γεωμετρία των ονομάτων μας και της καρδιάς μας, τις πρώτες ξεχασμένες παιδικές φωνές στις πλατείες του χωριού, περασμένες 10, μέσα σε νύχτες πανσέληνες.
«Με μια κόκκινη κλωστή στο χέρι, Μάρτη και Σαρακοστή ακαρτέρει …»,όπου κομποδέναμε, στου Μάρτη την πρώτη αναπνοή, μυρωμένη από άνθια αμυγδαλιάς, πασχαλιάς και ακακίας, εικόνες, μυρουδιές, γεύσεις, αγγίγματα και ήχους… Η μπαλάντα των αισθήσεων και της νοσταλγίας που μελωδεί τις δικές μας ενήλικες μνήμες μας και τις μετατρέπει σε βίωμα και εμπειρία των παιδιών μας, των μαθητών μας, που είναι και δικά μας παιδιά. Που τις κάνει δική τους Άνοιξη, δική τους Ανάσταση.
«Με μια κόκκινη κλωστή στο χέρι, …», λοιπόν, οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, φορτωμένοι με τις πολύτιμες αποσκευές τους, φλογέρες, φυσαρμόνικες, τον Μαΐστρο, τον Πουνέντε, τον Λεβάντε, τους σημάντορες ανέμους που φυσούν κι ανάβουνε τις φωτίτσες στα μάτια τους σαν φαναράκια, που φυσούν και πεταρίζουν οι ψυχές τους, που φυσούν και όμοια φτερουγίζουν και οι δικές μας ψυχές, των μεγάλων, καθώς το συμπέρασμα βγαίνει πεισματικά ίδιο: απομακρυνόμενος κανείς από τα παιδικά του χρόνια, καθώς αυξάνεται η απόσταση, ολοένα λιγοστεύει!
Έτσι, περνούν, κάθε χρόνο, εδώ και χρόνια, οι ¨Μάρτηδες¨ στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, σμίγοντας το Χθες και το Αύριο με το Τώρα, θέλοντας να τα προλάβουμε όλα, όσο είμαστε ακόμη παιδιά …
«να γίνομαι άνεμος για το χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο …¨ναι, ναι ναι, «ακόμη κι αν ουρανός δεν υπάρχει …».