Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας

 

Ένας ακόμη «Δεκέμβρης των παραμυθιών» έκανε το ξεκίνημά του. Ένας Δεκέμβρης όπως ακριβώς τον ονειρευτήκαμε, εδώ στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας και τον υλοποιούμε αδιάλειπτα, εδώ και 6 χρόνια (ακόμη και στην περίοδο της πανδημίας , διαδικτυακά).

 

Ένας Δεκέμβρης, ενταγμένος στη στοχοθεσία της Διαπίστευσης Erasmus που υλοποιεί το σχολείο μας, ένας Δεκέμβρης, όπως τον ονειρευτήκαμε:

Μια αίθουσα μ’ ένα καταπληκτικό χριστουγεννιάτικο σκηνικό. Ένα σκηνικό στο οποίο συμπληρωματικά και με υποδειγματικά εικαστικό τρόπο παρουσιάζονται οι συνέπειες των ακραίων καιρικών φαινομένων, φωτιές – πλημμύρες, (δεξιά και αριστερά της, κατά τα άλλα, ήρεμης χριστουγεννιάτικης νύχτας).

Μια ομάδα δασκάλων με την αγωνία της επιτυχούς παρουσίασης να λαμπυρίζει στα μάτια τους και να γίνεται λάμψη καθώς παίρνει τη θέση της η ηθική ικανοποίηση των αποτελεσμάτων μιας προσπάθειας συνεχούς και επίπονης. Μιας ομάδας δασκάλων με επικεφαλής, βέβαια, τη δια βίου δασκάλα του σχολείου μας Σοφία Παυλίδου.

Μια αίθουσα γεμάτη παιδικά χαμόγελα, ευχαριστημένα πρόσωπα και μάτια γεμάτα αγωνία, αναμονή και έκπληξη για όσα βλέπουν και ακούν από τη συγγραφέα.

Μια συγγραφέα που είναι και το δείχνει, πραγματικά, ικανοποιημένη και ευχαριστημένη από το σύνολο της προσπάθειας και των συμμετεχόντων.

Τέλος και πάνω απ’ όλα, μια αβίαστη, βιωματική, δημιουργικά συμμετοχική πρόσληψη γνώσης και παραγωγής προβληματισμού καθώς και προσπάθειας επίλυσής τους που θα ζήλευε και η πιο καλοσχεδιασμένη παιδαγωγική προσέγγιση, προπαντός στα δικά μας παιδιά, στη δική μας ιδιαίτερη σύνθεση του μαθητικού μας δυναμικού.

 

Έναν τέτοιο, λοιπόν, θεσμό ονειρευτήκαμε, σχεδιάσαμε, καθιερώσαμε και υλοποιούμε, εδώ και 6 χρόνια.

 

Η εκδήλωση

 

Την έναρξη, λοιπόν, του φετινού «Δεκέμβρη των παραμυθιών» έκανε η αγαπημένη συγγραφέας των παιδιών, κα Χρυσάνθη Πρωτοψάλτου, η οποία μας διηγήθηκε την ιστορία ¨Το πικ νικ στην αλάνα¨. Η κα Πρωτοψάλτου έφερε μαζί της τη ζιζανιοπαρέα του μικρού Νικόλα και με αφορμή ένα πικ νικ που διοργάνωσε η παρέα, ξεδίπλωσε με ταλέντο και φαντασία το κουβάρι της κλιματική κρίσης, ξεκινώντας από το τι είναι, προχωρώντας στο πως γίνεται η παρουσία της αισθητή και, πλέον, επικίνδυνη για τους ανθρώπους και τη Γη και καταλήγοντας στο τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μας, ακόμη και τα παιδιά, για να αλλάξουμε την καταστροφική της πορεία.

Μια ιστορία που γράφτηκε, όπως και όλες οι άλλες που θα ακολουθήσουν από τις υπόλοιπες προσκεκλημένες μας συγγραφείς, κατά παραγγελία, γεγονός που δεν τις στέρησε, ωστόσο, τη φαντασία και τη δημιουργική σύνθεση. Η ¨παραγγελία ζητούσε ιστορίες που να πραγματεύονται θέματα γύρω από την κλιματική κρίση, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, την απορρύθμιση των εποχών, εντάσσοντας μέσα σ’ αυτές τις ιστορίες ένα Σκιάχτρο (σύμβολο της προστασίας και της τάξης) καθώς και έναν ήρωα υπάρχοντος παραμυθιού, κλασικού ή μη, κατ’ επιλογή της συγγραφέα.

 

Της παρουσίασης ακολούθησε ένα μικρό δρώμενο από τους μαθητές της Δ΄ τάξης. Μέσα σε 3-4 λεπτά, με έναν τρόπο χιουμοριστικό και ευχάριστο κατάφεραν να μας μιλήσουν για τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης, θίγοντας πολλά από τα δυσάρεστα αποτελέσματά της, που τα βιώνουμε, ήδη, στις μέρες μας (ακραία καιρικά φαινόμενα, καταστροφές σε αγροτικές και κτηνοτροφικές παραγωγές, έλλειψη προϊόντων και αγαθών, υπερβολική αύξηση τιμών των τροφίμων κ.λ.π.).

 

Στη συνέχεια, συμβάλλοντας όλοι μας, με τις μικρές μας δυνάμεις, στην προσπάθεια κλιματικής επανόρθωσης και ισορροπίας, αναλαμβάνοντας το μερίδιο που μας αναλογεί, με την ελπίδα να αναλάβουν και οι, παντός είδους, μεγάλοι το δικό τους μερίδιο ευθύνης, ακολουθώντας το παράδειγμα του μικρού Νικόλα, βγήκαμε στον ολοκαίνουριο λαχανόκηπό μας και φυτέψαμε σπόρους και φυτά (από αυτά που είχαμε, ήδη, προετοιμάσει σε κεσεδάκια).

 

Ακολούθησε ξενάγηση της συγγραφέα στη μικρή έκθεση με Σκιάχτρα που παρουσιάζουμε στον βοτανο-άρωματόκηπό μας.

 

Τέλος, επισκεφθήκαμε, μαζί με την κα Πρωτοψάλτου, τη νέα μας βιβλιοθήκη, για την οποία είμαστε πολύ περήφανοι, και της εξηγήσαμε τον τρόπο λειτουργίας της και τις ελπίδες που εναποθέτουμε στην αξιοποίησή της από το σύνολο των κατοίκων του χωριού.

Μια ακόμη, υπέροχη ημέρα, από αυτές που για τα παιδιά, αργότερα-μεγαλώνοντας, αποτελούν κομμάτι της σύνθετης εικόνας που διατηρούν για την παιδική και σχολική τους περίοδο, ως ενήλικες.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τους «δράστες» όλων αυτών των μικρών θαυμάτων που συντελούνται, εδώ στο μικρό μας σχολείο.

Συνεχίζουμε …