Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας

Πόσα ασήμαντα πράγματα περνάν, καθημερινά, από δίπλα μας χωρίς να τους δίνουμε την ανάλογη βαρύτητα;

Ως που μπορεί να φτάνει η αδιαφορία του ανθρώπου για αυτά που υποτίθεται ότι δεν τον αφορούν;

Και μάλιστα, ανθρώπων των οποίων οι αποφάσεις επηρεάζουν τη ζωή και την τύχη και άλλων ανθρώπων, επηρεάζουν λαούς ολόκληρους; Έχουν αυτοί οι άνθρωποι (βασιλιάδες, κυβερνήτες, μαχαραγιάδες, παντός είδους ηγέτες …) δικαίωμα να λένε «δεν με αφορά»;

Ποιο είναι το μέτρο που εκτιμά τι μας αφορά και τι όχι και αν αυτό που δεν μας αφορά, η αδιαφορία μας για αυτό επηρεάζει τον διπλανό μας;

Τι σχέση έχουν όλες αυτές οι αποφάσεις με το συμφέρον;

Πως αξιολογείται η εξέλιξη ενός γεγονότος, ασήμαντου κατά τα φαινόμενα;

Πως μια σταγόνα μέλι που ξεγλίστρησε από το λούκι και δεν αξιολογήσαμε το βάρος της ή μια συνηθισμένη, πλέον , παραβίαση εναερίου χώρου, της οποίας δεν αξιολογήσαμε τη βαρύτητά της, μπορούν να οδηγήσουν σε μια εμπλοκή, συμπλοκή και πόλεμο;

Σε τέτοια και άλλα παρόμοια ερωτήματα θα επιχειρήσουμε, συντροφιά με τη συγγραφέα Σοφία Τσιάμη, να δώσουμε απαντήσεις, δάσκαλοι, γονείς και μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας.

Και δεν θα είμαστε μόνοι μας. Παρέα μας, διαδικτυακή, θα είναι εκπαιδευτικοί και μαθητές των ευρωπαϊκών σχολείων – εταίρων στο σχέδιο Erasmus+ “Language, Learning via Literature” που υλοποιούμε αυτή την περίοδο και στο οποίο είναι ενταγμένος «Ο Δεκέμβρης των παραμυθιών».

Μια μεγάλη παρέα, λοιπόν, που θα μιλήσει για συρράξεις και πόλεμο, μα θα προχωρήσει με θάρρος στα ηλιόλουστα λιβάδια της Ειρήνης, της Ζωής, της Αισιοδοξίας και της Αγάπης.

Θα ζωγραφίσουμε τα άνθη και τους καρπούς τους, θα γευτούμε τη γλύκα και τις μυρωδιές τους…

Τι νόημα έχει η γνωριμία και η φιλοξενία συγγραφέων, η παρουσίαση βιβλίων, οι φιλαναγνωστικές δραστηριότητες του «Δεκέμβρη των παραμυθιών», του Δεκέμβρη του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, αν οι μικροί αναγνώστες δεν επισκεφθούν και οι ίδιοι και δε γνωρίσουν το κοινό τους σπίτι.

Που βρίσκεται και ποιο είναι αυτό; Φυσικά στη Βέροια και είναι η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της πόλης μας. Εκεί όπου μπορούν να συναντήσουν όποιο συγγραφέα θέλουν.

Το ταξίδι της γνώσης, της ψυχαγωγίας, του παραμυθιού και της αναγνωστικής απόλαυσης , λοιπόν, που ξεκίνησε κι αυτόν τον Δεκέμβρη, συνεχίζεται …

Οι μικροί μαθητές με τη συνοδεία των δασκάλων τους παρακολούθησαν την παρουσίαση του παραμυθιού «Πού πήγαν οι οθόνες», ένα παραμύθι που υπενθυμίζει την αξία των φίλων και τον κίνδυνο της απομόνωσης και της μοναξιάς που μπορεί να οδηγήσει ο εθισμός με τις ηλεκτρονικές οθόνες και ό, τι εμφανίζεται σε αυτές.

Στη συνέχεια οι μαθητές συμμετείχαν σε μια διαδικασία γνωριμίας και εξοικείωσης με το χώρο και τον τρόπο λειτουργίας της Βιβλιοθήκης. Μάθανε πώς να αναζητούν το βιβλίο που τους ενδιαφέρει, κατά ηλικία και ενδιαφέροντα, πώς να το δανείζονται, τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το δανεισμό, διάβασαν βιβλία, προχώρησαν στον πρώτο δανεισμό τους. Όλα όσα θα χρειαστούν και για τη δική μας νέα Βιβλιοθήκη που θα ξεκινήσει να λειτουργεί σε νέα πλαίσια από τη νέα χρονιά. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, υπήρξε συνεννόηση μεταξύ της Διεύθυνσης του Σχολείου και της Βιβλιοθήκης να προγραμματιστεί μια ενημερωτική-επιμορφωτική συνάντηση καθοδήγησης για τους υπεύθυνους, για λειτουργία της, εκπαιδευτικούς του σχολείου μας.

Ο περίπατος στους όμορφους ¨παραλιακούς¨ δρόμους της πόλης τους οδήγησε στο ανακαινισμένο και εξαιρετικά λειτουργικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Βέροιας. Μια επίσκεψη που την οργάνωσε με κάθε λεπτομέρεια και άψογο τρόπο ο εκπαιδευτικός του σχολείου μας Αρσενίου Παναγιώτης. Μία οργάνωση που περιείχε προπαρασκευαστικές πληροφορίες πριν την επίσκεψη, αναλυτική ξενάγηση στα εκθέματα του Μουσείου (Μέδουσα, Όλγανος, Γανυμήδης, Αφροδίτη κ.λ.π.), επί τόπου εκπαιδευτικές δραστηριότητες, διερεύνησης, ανακάλυψης και γνώσης καθώς επίσης και , στο τέλος, στον αύλειο χώρο του, ένα παιχνίδι ρόλων, ανατροφοδότησης και επέκτασης της αποκτηθείσας γνώσης με αφορμή το μύθο για το «Μήλο της Έριδας».

Θερμά συγχαρητήρια στους μαθητές μας, οι οποίοι «αποτέλεσαν εξαιρετικά ώριμο ακροατήριο, με σεβασμό στους χώρους φιλοξενίας και επίγνωση του λόγου παρουσίας τους εκεί», λόγια τα οποία ανήκουν στους υπεύθυνους φιλοξενίας.

Θερμά συγχαρητήρια, επίσης, στον συνάδελφο Αρσενίου Παναγιώτη, ο οποίος ανέλαβε το σύνολο της προετοιμασίας, οργάνωσης, ξενάγησης, εκπαιδευτικών και ψυχαγωγικών και γνωστικών δραστηριοτήτων, και τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς στο σύνολό τους, για την υποδειγματική συνοδεία και επιτήρηση.

Και οι σημερινές δράσεις εντάσσονται στα πλαίσια του «Δεκέμβρη των παραμυθιών» και του σχεδίου Erasmus “Language Learning via Literature”

Και τα ταξιδέματά μας στον μαγικό κόσμο των βιβλίων και της γνώσης συνεχίζονται ….

Με αφορμή την Ημέρα Ατόμων με Ειδικές ανάγκες ή Ειδικές Δεξιότητες, το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας τοποθέτησε στο χώρο του μια τεράστια, κατακόκκινη – και ταυτόχρονα πολύχρωμη, μεταλλική – και ταυτόχρονα πολύ ζεστή καρδιά.

Μια καρδιά την οποία είχαμε την τιμή να αποκαλύψει στους μικρούς μας μαθητές η συγγραφέας Χρυσάνθη Πρωτοψάλτου, αφού, βέβαια, είχε προηγηθεί η αφήγηση του παραμυθιού της με τίτλο «Ο μάγος του 13» και θέμα ένα κοριτσάκι με κινητικές δυσκολίες, στα πλαίσια του»Δεκέμβρη των παραμυθιών».

Ε και; θα πει κάποιος. Που κρύβεται το μήνυμα που αναφέρει ο τίτλος της ανάρτησης;

Μήνυμα 1ο : Η αισθητική διδάσκεται και μάλιστα με τα καλύτερα εργαλεία που διαθέτει μια διαδικασία μάθησης: τις αισθήσεις.

Μήνυμα 2ο : Η υποστήριξη του ¨πλησίον¨ μας που βρίσκεται σε ανάγκη μας αφορά όλους. Ακόμη και όσους βρίσκονται σε παρόμοια ή και δυσκολότερη θέση. Πάντα υπάρχει τρόπος. Η συγκέντρωση καπακιών για ¨ιερό σκοπό¨ αποτελεί μια καθημερινή άσκηση φιλανθρωπίας και μια βιωματική πρακτική αλληλεγγύης, ενσυναίσθησης και κατανόησης για κάθε μαθητή μας και όχι μόνο (γονείς , τοπική κοινότητα …).

Μήνυμα 3ο : Ο Εθελοντισμός και η Αφιλόκερδη Προσφορά, αν και αποτελούν είδος προς εξαφάνιση, υπάρχει, ευημερεί και παραδειγματίζει, μεταποιεί κενά λόγια σε ταπεινές πράξεις, ωστόσο λαμπερές, ικανές να αναστρέψουν μια φθίνουσα πορεία του ανθρώπου και να την οδηγήσουν προς το Φως. Και οι μαθητές μας, οφείλουμε, να είναι οι πρώτοι που θα λαμβάνουν αυτά τα σημάδια αναστροφής.

Την παρούσα ανάρτηση την οφείλω ¨τιμής ένεκεν¨ στο συγχωριανό μας, φίλο και έμπρακτο, διαχρονικό υποστηρικτή του σχολείου μας, κο Ευαγγελόπουλο Δημήτριο, που είναι πάντοτε παρών σε κάθε κάλεσμα της Διεύθυνσης του σχολείου προσφέροντας Εθελοντικά και Αφιλοκερδώς ό, τι περνάει από το χέρι του.

(η Διεύθυνση του Σχολείου)