Προγράμματα

    Μάρτιος 2025
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
    « Φεβ    
     12
    3456789
    10111213141516
    17181920212223
    24252627282930
    31  

    ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΑΣ

    Language Learning via Literature Erasmus+ 2021-23

    ΓΙΑΤΙ … ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ …

    ( ΜΑΥΡΟ ΠΟΥΛΑΚΙ:   https://youtu.be/4lpXcSzrTW8
     
    Μια μουσική ταινία-ύμνος του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, κατά του πολέμου)
     
    (Η ταινία θα συμμετάσχει στον Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους, ¨Cinema… διάβασες;;¨ που συνδιοργανώνουν το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης (Προεδρία της Κυβέρνησης), το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας και άλλοι φορείς).
     
    Ο ΠΟΛΕΜΟΣ, όπως χθες, όπως σήμερα, όπως αύριο; Όπως εδώ, όπως εκεί, όπως αλλού!
     
    Με την πίκρα μα και το πείσμα μας φορτωμένοι στις μικρές πλάτες μας, πικραμένοι, απογοητευμένοι και προβληματισμένοι από τις απαντήσεις που δίνουν οι μεγάλοι (κάθε μορφής) στον ορισμό του πολέμου, εμείς οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, λέμε πως:
    • Όταν σε δυο μάτια παιδικά διακρίνεις την απόγνωση και τον βουβό πόνο του χαμού, του ολέθρου και του θανάτου, αυτό είναι ο πόλεμος.
    • Όταν σε μια αθώα παιδική ψυχή μένουν ανεπούλωτα τα τραύματα της παιδικής ηλικίας, όταν δυο παιδικά ποδαράκια γονατίζουν απελπισμένα μέσα στα ερείπια, ανάμεσα στα νεκρά μέλη της οικογένειάς του, κρατώντας σφιχτά το χέρι της ασάλευτης μητέρας του, αυτό είναι ο πόλεμος.
    • Όταν χάνουν το σπίτι τους, το λιγοστό φαγητό τους, τους φίλους τους, το σχολείο τους, την αθωότητά τους, αυτό είναι ο πόλεμος.
    • Όταν παιδικά κορμιά ντύνονται πρόσωπα ενήλικα, ακρωτηριασμένα σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά, αυτό είναι πόλεμος.
    Σήμερα, πάνω από 87 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 7 ετών πέρασαν και περνούν ολόκληρη τη ζωή τους σε εμπόλεμες ζώνες, σχοινοβατώντας ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, ανάμεσα στην αγκαλιά και την απώλεια. Χωρίς δικαιώματα στην οικογενειακή ενότητα, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην ίδια τη ζωή.
     
    Το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, επιχειρώντας να εκφράσει την έντονη αντίθεσή του προς κάθε πόλεμο, που καταστρέφει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και αθώων παιδιών, δημιούργησε μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο ΜΑΥΡΟ ΠΟΥΛΑΚΙ.
     
    Μέσα από την ταινία, οι μικροί μαθητές μας ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να στείλουν δια της μουσικής και της κινούμενης εικόνας, το δικό τους ηχηρό μήνυμα, κρατώντας όλα αυτά τα παιδιά απ’ τα τέσσερα σημεία του κόσμου, απ’ τα πληγωμένα χεράκια τους, καλώντας τα με το όνομά τους, Άννα, Linh, Αϊσέ, Άχμαντ, Saman, Hussein, Goran, Dmitry , όλοι μαζί, φωνάζουμε με μια φωνή:
     
    • ΟΧΙ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΟΧΙ ΠΙΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΥΜΑΤΑ.
    • ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ. ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΟΥΝ.
    • ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΑ,  ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΗΣΕΤΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΑΒΩΜΕΝΟ, ΤΟ ΓΕΜΑΤΟ ΠΛΗΓΕΣ.
    • ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ … ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΠ΄ΤΟ ΛΗΘΑΡΓΟ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ …  ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΑ, ΓΙΑ ΕΜΑΣ … ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ …
    ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ, ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΛΛΟΎ…
    ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ¨ΕΔΩ¨ ΚΑΙ ΤΟΥ ¨ΑΛΛΟΎ¨ ;
     
    ΜΗ ΛΕΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ … ΔΕΝ ΕΙΔΑ …
     
    ΓΙΑΤΙ … ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ …

    ΦΤΙΑΞΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ, ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ … ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ ΣΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, στα πλαίσια της συμμετοχής στο ευρωπαϊκό σχέδιο Erasmus+, “Language, Learning via Literature”.

     
     
    Προετοιμάζοντας το επόμενο ταξίδι για τη Ρουμανία, στα πλαίσια ευρωπαϊκού σχεδίου Erasmus+, στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, μαθητές και δάσκαλοι δουλεύουν πυρετωδώς.
    Ανάμεσα στα άλλα, παρουσιάσεις (για αγαπημένο μας συγγραφέα ή ποιητή), εισηγήσεις (για συμμετοχή σε συνέδριο), δημιουργήσαμε κι ένα παραμύθι.
    Η ιδέα είναι η εξής: Στηριζόμαστε σε ένα κλασικό παραμύθι και με βάση αυτό δημιουργούμε ένα νέο, με σύγχρονους προβληματισμούς και ένταξη των νέων δεδομένων της καθημερινότητάς μας (διαδίκτυο, κινητά τηλέφωνα, social media …).
    Εμείς, επιλέξαμε το κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, «Το ασχημόπαπο», μεταφέροντας την ιστορία μας στους ανθρώπους, στα παιδιά, προσαρμόζοντας τα ζητούμενα και τους προβληματισμούς σε σύγχρονα θέματα διαπραγμάτευσης (bullying, internet, social media, cyberbullying …).
    Σε πρακτικό επίπεδο, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με τον παραδοσιακό τρόπο (χαρτί και μολύβι), με δημιουργία κειμένων απ’ όλους τους μαθητές, τα οποία στη συνέχεια υπέστησαν μια, επίσης, συλλογική επεξεργασία ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο και ολοκληρωμένο κείμενο, το οποίο καθαρόγραψαν στο word.
    Για την εικονογράφηση, υπήρξε δραματοποίηση των σκηνών με παράλληλη αξιοποίηση τεχνολογικών μέσων, συσκευών και προγραμμάτων (φωτογραφίζοντας με τη χρήση κινητού, αποθήκευση φωτογραφιών στον υπολογιστή, επεξεργασία φόντου, χρήση καλλιτεχνικών εφέ στο word, χρήση εφαρμογών όπως: Power Point, Remove Background, Bookcreator…), απλά στη χρήση από τους μαθητές, με εντυπωσιακά, ωστόσο, αποτελέσματα.
    Προς το παρόν, πάρτε μια γεύση από την προετοιμασία, το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, ενώ τις επόμενες ημέρες θα ακολουθήσει η ανάρτησή του παραμυθιού, ολοκληρωμένου.

    ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΣΕ ΛΕΝΕ ΑΟΥΣΒΙΤΣ … Η΄ΟΤΑΝ Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΥΠΟΜΝΗΣΗ (Με αφορμή ένα βιβλίο … στα πλαίσια του σχεδίου Erasmus+ “Language, Learning via Literature”).

    Δείτε εδώ τα δύο μικρά βιντεάκια-αφιέρωμα: 

    Οδοιπορικό του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας στο Άουσβιτσ

    Άσμα Ασμάτων

    «Αυτή είναι η ιστορία του Ασσέρ Δανιέλ, ετών 12, ενός απ ’τα εβραιόπουλα που τα ονόματά τους χαράχτηκαν στους λίθους της μνήμης, τους έξι μπρούτζινους κύβους που τοποθετήθηκαν μπροστά στο παλιό σχολείο της Βέροιας, σημερινό Δημαρχείο της πόλης.. Μιας πόλης με έντονο το αποτύπωμα του περάσματός τους, μιας πόλης, που, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια ποτίζει τη Μνήμη να μη μαραθεί, μέσα από εκδόσεις βιβλίων (Λιόλιος, …), πρωτοβουλίες (μπρούτζινοι κύβοι, …) και  εκδηλώσεις (Το νήμα της μνήμης, …).

    Σήμερα, ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων και με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου «Οι μπρούτζινοι κύβοι» της φίλης του σχολείου μας, συγγραφέα Χρυσάνθης Πρωτοψάλτου, αναρωτιέται κάθε φιλότιμος και ανήσυχος δάσκαλος, τι θέση έχουν αυτά τα θέματα-ζητήματα-γεγονότα στην προσφερόμενη εκπαίδευση των μαθητών μας. Ολοκαύτωμα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, Γενοκτονία, εκτοπισμός, κτηνωδία …

    Αναρωτιέται γιατί, πέρα από το ιστορικό γεγονός και τα συμφραζόμενά του, δεν αξιοποιούνται για τη διερεύνηση και κριτική συζήτηση γύρω από ζητήματα ηθικών αξιών που προκύπτουν από το ιστορικό γεγονός και τη σύνδεσή του με αντίστοιχα σύγχρονα προβλήματα, όπως ο ρατσισμός, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις σύγχρονες κοινωνίες, η ρητορική του μίσους, ο πόλεμος, ώστε να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές, και όχι μόνο, θα λέγαμε, τους κινδύνους που ελλοχεύουν, όταν κάποιος παραμένει απαθής και αδιάφορος, δεν θέλω να φανταστώ συμμέτοχος, μπροστά στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αναρωτιέται αν οι επετειακές αναφορές αρκούν;

     

    Επειδή η Ειρήνη και ο Πόλεμος, η Ανθρωπιά και η Κτηνωδία είναι πολύ σοβαρά θέματα για να απασχολούν μόνο την Πολιτική, παραβλέποντας το ρόλο της Παιδείας, της Αγωγής και της Εκπαίδευσης, και επειδή η Ανάμνηση  έχει αξία και νόημα όταν μπορεί να γίνεται Υπόμνηση, το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, συμμετέχει στην Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, αξιοποιώντας δικό του αρχειακό φωτογραφικό υλικό, μέσα από την ευκαιρία «προσκυνήματος» και απόδοσης Τιμής στο Άουσβιτς,  που του χάρισαν τα προγράμματα Erasmus.

    Η ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ ΠΡΟΧΩΡΑ … ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ.

    Με δυναμικό τρόπο και ταχύτητα προχωρά ο εμπλουτισμός της νέας βιβλιοθήκης μας και η τοποθέτηση των βιβλίων στα ράφια.
    Παράλληλα είναι σε εξέλιξη η διαδικασία επιλογής ηλεκτρονικού συστήματος καταγραφής και λειτουργίας (δανεισμού κ.λ.π. …) ώστε να μπορούμε να μιλάμε για μια σύγχρονη, φιλική και προπαντός υποστηρικτική δομή φιλαναγνωσίας τόσο για τους μαθητές του σχολείου μας όσο και για το σύνολο των κατοίκων του χωριού.
    Για όσους επιθυμούν να προσφέρουν πολύτιμα βιβλία τους (παιδικά, λογοτεχνικά ενηλίκων και παιδιών, βιβλίων γνώσεων, βοηθήματα μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου κ.λ.π.) είμαστε εδώ και με χαρά θα τα υποδεχτούμε.
    Μέχρι τώρα, η ανταπόκριση ήταν ενθουσιώδης και για αυτό οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ (για τα ¨ευχαριστώ¨ θα επανέλθουμε.
    Ο Αγώνας συνεχίζεται …
    Επικοινωνία-συνεννόηση
    Τηλέφωνο: 2331097278
    Κινητό: 6977096550
    mail σχολείου: mail@dim-koulour.ima.sch.gr
    mail Διευθυντή σχολείου: d.katsavos@yahoo.gr

    Αντί χριστουγεννιάτικων ευχών με λόγια …

     
     
    Η παρουσία μου είναι παντού, όπου οι άνθρωποι μιλάνε για την Ειρήνη …
     
    Αντί χριστουγεννιάτικων ευχών με λόγια …
    Πατήστε τον σύνδεσμο https://www.youtube.com/watch?v=lb08t-Yj2Vs
     
    Instead of Christmas wishes in words…
     
    Μία από τις πιο παλιές παροιμίες λέει: «Μία εικόνα , χίλιες λέξεις», και στην εποχή μας, μάλιστα, ένα βίντεο πόσες, άραγε, λέξεις;
    Η ιδέα γεννήθηκε καθώς εξετάζαμε δορυφορικές εικόνες καταστροφών του πολέμου, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού σχεδίου Erasmus+ “ Earth Observation For Education” .
    Αναζητήσαμε στη βιβλιοθήκη μας λογοτεχνικά βιβλία που μιλούν για τον πόλεμο και την Ειρήνη, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού σχεδίου Erasmus+ “Language, Learning via Literature”.
    Επιστρατεύσαμε σεναριογράφο και σκηνοθέτη, κάμερα μαν, άνθρωπο για το μοντάζ (όλοι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας) διαλέξαμε και ταλαντούχους μαθητές και το αποτέλεσμα αυτό που βλέπετε.
    Αν αισθανθείτε συγκίνηση, πετύχαμε εν μέρει το σκοπό μας.
    Αν αισθανθείτε μια σουβλιά στο στομάχι, μη φοβάστε, είναι για καλό …
    Ο σκοπός πέτυχε, απόλυτα. Βρισκόμαστε όλοι απ’ το ίδιο μετερίζι, αυτό που επιλέγουν τα παιδιά, το μετερίζι της Ειρήνης.
    Καλά Χριστούγεννα.
     
    Instead of Christmas wishes in words…
    One of the oldest proverbs says: «A picture, a thousand words», and in our time, indeed, a video how many words?
    The idea was born while we were examining satellite images of war disasters, within the European Erasmus+ project «Earth Observation For Education».
    We searched our library for literary books that talk about war and peace, within the framework of the Erasmus+ European project «Language, Learning via Literature».
    We recruited a screenwriter and director, cameraman, editor (all teachers of our school) and selected talented students and the result is what you see.
    If you feel emotion, we have partially achieved our goal.
    If you feel a pain in your stomach, don’t be afraid, it’s for good…
    The purpose succeeded, absolutely. We are all on the same side, the one the children choose, the side of Peace.
    Merry Christmas.

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2022

    Τελευταία ημέρα, σήμερα, πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων.
    Ήδη τα παιδιά (7 η ώρα το απόγευμα) ξεκίνησαν να λένε τα κάλαντα στο χωριό μας. Βλέπουν φωτισμένο το παράθυρο του γραφείου του Διευθυντή του Σχολείου τους και ανησυχούν: «Κύριε, ακόμη εδώ είστε;». Κι αμέσως μετά αλλάζουν διάθεση: «Να τα πούμε;»
    Να τα πείτε , να τα πείτε … (κι ας με γυρνάτε πίσω σχεδόν 50 χρόνια !)
    Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα ότι ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα ο Πάουλο Φρέϊρε (τουλάχιστον έτσι έλεγε ότι είναι αυτός, ο μεγάλος παιδαγωγός και οραματιστής, υποστηρικτής των μη προνομιούχων και καταπιεσμένων ανθρώπων και θιασώτης της απελευθερωτικής παιδείας).
    Μου θύμισε κάποια λόγια του: «Το κάλεσμα, μην ξεχνάς , δάσκαλε, το κάλεσμα»
    «Ποιο κάλεσμα, έκανα ότι δεν καταλάβαινα».
    «Αυτό που προσκαλεί όλα τα παιδιά, χωρίς διακρίσεις να μετέχουν στη χαρά του σχολείου και της εκπαίδευσης. Στη χαρά της δημιουργίας και της επιβράβευσης. Στη χαρά της απελευθέρωσης από κάθε φύσης δεσμά, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Σ΄ αυτό το κάλεσμα που τους μαθαίνει πώς να μαθαίνουν, πώς να αγαπούν, πώς να συνυπάρχουν με το διπλανό τους».
    Το πρωί ήρθα αποφασισμένος να μην κάνουμε μάθημα, τελευταία μέρα, σήμερα, και μάλιστα μετά από έναν κοπιαστικό «Δεκέμβρη των παραμυθιών».
    Θα ζητήσω απ’ τους δασκάλους, σκέφτηκα, να αφήσουν τα παιδιά να δημιουργήσουν χριστουγεννιάτικες κατασκευές, να παίξουν, να ζωγραφίσουν, να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να φτιάξουν και να φάνε παπαδούλες (ποπ-κορν, στα ελληνικά…) να δουν ταινίες χριστουγεννιάτικες, να λάβουν δώρα, να κάνουμε κληρώσεις βιβλίων αγαπημένων συγγραφέων που φιλοξενήσαμε, να νιώσουν τη χαρά της παρουσίας τους στο σχολείο …
    Τι έκπληξη; Δεν χρειάστηκε να πω τίποτα. Οι δάσκαλοι ήταν «σαν έτοιμοι από καιρό».
    Ή είχαν δει το ίδιο όνειρό με μένα ή η, τόσων χρόνων, συνεργασία μας, μας έκανε ένα ¨όλον¨ που σκέφτεται, αισθάνεται, δρα, αγαπά, συμπάσχει, φροντίζει … με τον ίδιο τρόπο!
    Χρόνια πολλά!
    Δημήτρης Κατσαβός
    (Δ/ντής του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας)

    ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΕΛΙΚΗΣ: «ΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΜΑΘΗΤΗΣ ΞΑΝΑ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ …»

    «ΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΜΑΘΗΤΗΣ ΞΑΝΑ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ …» Με αυτή τη φράση, δια στόματος Γιώργη Μελίκη, έκλεισε ο «Δεκέμβρης των παραμυθιών» του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, που , φέτος, υλοποιείται στα πλαίσια του ευρωπαϊκού σχεδίου Erasmus+ «Language, Learning via Literature».
    Είχε προηγηθεί η τελευταία συνάντηση-εκδήλωση με πρωταγωνιστές τον ίδιο και τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας. Μια συνάντηση , η οποία ξεκίνησε με ένα καλωσόρισμα από το Διευθυντή του Σχολείου και εμπνευστή του «Δεκέμβρη των παραμυθιών» καθώς και ένα χαιρετισμό από τη Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου , κα Παπαγεωργίου Αικατερίνη, η οποία αναφέρθηκε στην αξία των παραμυθιών και στη διεισδυτικότητα που έχουν στον ψυχικό κόσμο των παιδιών.
    Η βραδιά ήταν κομμένη στα δυο. Στο πρώτο μέρος της, ο αγαπημένος του σχολείου μας Γιώργης, ο Μελίκης της Παράδοσης, όπως τον αποκαλούν πολλοί και του αρέσει, αφού παρουσίασε ένα σύντομο βιντεάκι, παραγωγή του Εθνογραφικού Μουσείου του, σχετικά με τους μήνες στην παράδοση, αφηγήθηκε στα παιδιά ένα παραμύθι για τους 12 μήνες ενώ συνέχισε να λέει παραδοσιακά παραμύθια για τον μικρό Αλέξανδρο, για τον Αλέξανδρο τον Μέγα. Τα παιδιά παρακολούθησαν με ξεχωριστό ενδιαφέρον τις αφηγήσεις, αφηγήσεις με ήρεμη, κατανοητή γλώσσα, με χρώματα κι αρώματα μιας άλλης εποχής…, άλλης φιλοσοφίας και κοινωνιολογικής προσέγγισης.
    Στη συνέχεια, στο δεύτερο μέρος, τη σκυτάλη πήραν οι μαθητές. Υπό την καθοδήγηση της Σοφίας Παυλίδου και την υποστήριξη των εκπαιδευτικών, ανέλαβαν μέσα από το «Παραμυθένιο Συμβούλιό» τους να τοθετηθούν στην καρδιά του προβλήματος και να δώσουν λύσεις, σχετικά με τον κίνδυνο που διατρέχουν οι κλασικοί ήρωες των παραμυθιών από το σάρωμα του διαδικτύου.
    « Πόσο νοσταλγώ το θρόισμα από το ξεφύλλισμα των σελίδων των βιβλίων» ανέφερε ο Περισπούδαστος.
    Ακολούθησε ένα σύντομο βιντεάκι για όσα συνέβησαν στο παρασκήνιο των προετοιμασιών του «Δεκέμβρη των παραμυθιών» με πρωταγωνιστές τους μαθητές και εκπαιδευτικούς, ενώ ακολούθησαν οι μαθητές της Στ’ ξετυλίγοντας με μαγικό τρόπο τις χορευτικές τους ικανότητες.
    Κι εκεί που νομίσαμε ότι όλα είχαν τελειώσει, ξαφνικά, ένα χτύπημα δυνατό στο τζάμι, μας αναστάτωσε. Ανοίγοντας το παράθυρο, βλέπουμε να κρέμεται από τα κάγκελα ο Αι- Βασίλης. Ώσπου τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν τι γίνεται, μ’ έναν πήδο ανάμεσα σε φωνές και χειροκροτήματα, βρέθηκε δίπλα τους.
    Ε, … το τι έγινε, δεν περιγράφεται. Χορός των παιδιών με τον Αι-Βασίλη, με τους δασκάλους, μοίρασμα δώρων, φωτογραφίες, αγκαλιές, το πνεύμα των Χριστουγέννων – ¨ η επιφοίτηση!¨, … χαμός!
    Και του χρόνου αγαπητά μας παιδιά, και του χρόνου αγαπητοί μας γονείς, συνάδελφοι, και του χρόνου αγαπημένη ¨δια βίου ¨δασκάλα του σχολείου μας, κα Σοφία, και του χρόνου αγαπημένε μας Αι-Βασίλη της αποψινής μας βραδιάς και για χρόνια, παλιότερα, δάσκαλε του σχολείου μας,κε Παναγιώτη, και του χρόνου αγαπητή μας κα Συντονίστρια του Εκπαιδευτικού Έργου, κα Κατερίνα, και του χρόνου αγαπητοί καλεσμένοι συγγραφείς όλου του 5ου «Δεκέμβρη των παραμυθιών», κα Βέτα, κα Χρυσάνθη, κα Σοφία, κα Γλυκερία, κύριε Γιώργη, και του χρόνου αγαπημένο μας σχολείο !!!
     
    Ας κλείσουμε με λίγα λόγια ακόμη του Γιώργη Μελίκη, τα οποία βαραίνουν τους ώμους μας με ευθύνη: » Μου χαρίσατε μια υπέροχη βραδιά! Είναι από τις φορές που λες: Αχ να γινόμουνα και πάλι παιδί-μαθητής στο σχολείο της Κουλούρας! Να είχα δασκάλους εσάς, διευθυντή τον ανυπέρβλητο Δημήτρη Κατσαβό, την δημιουργική Σοφία Παυλίδου και τους άλλους δασκάλους! Δεν είναι τυχαίο που το σχολείο αυτό διακρίνεται παντού! Τα μάτια, τα μάτια των παιδιών, την ώρα που έλεγα τα παραμύθια κοιτούσα και έβλεπα τον ερχομό όχι μόνο των Χριστουγέννων και των εορτών, αλλά την υπόσχεση για έναν κόσμο καλύτερο! Είμαι πάντα κοντά σας! Καλές γιορτές και γρήγορες και πάλι αντάμωσες. Σας ευχαριστώ για την εμπειρία!»

    ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΗ ΜΕΛΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Ο ΦΕΤΙΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ

    Μεγάλη τιμή για το σχολείο μας, η παρουσία του Γιώργη Μελίκη στο «Δεκέμβρη των παραμυθιών». Στον άνθρωπο που θα μας ταξιδέψει αλλού, αλλιώς …
    Που θα μας φέρει εμάς, τους μεγαλύτερους, καλάθια μνήμης, σαν κι αυτά που κουβαλούσαμε γεμάτα ξυλοκέρατα, μανταρίνια και φυστίκια, γυρνώντας απ’ τα κόλιντα …
    Θα γνωρίσει στους μικρούς μαθητές μας, την άλλη όψη των παραμυθιών. Αυτής, με τη μορφή της γιαγιάς, με τα κατακόκκινα μάγουλα, δίπλα στο τζάκι, να διηγείται γεμάτη τρυφερότητα, αγάπη για τα εγγόνια της. Και προπαντός, γεμάτη χρόνο αφιερωμένο σ’ αυτά, αν και την περίμεναν πλήθος δουλειές (χουσμέτια). Χρόνος, που αποτελεί σπάνιο είδος για τους σημερινούς γονείς και παππούδες-γιαγιάδες.
    Σήμερα, που τα παιδιά, αντικαθιστώντας αυτή την έλλειψη, σκαλώνονται από τα τάμπλετ και τα κινητά. Σήμερα που οι παραδοσιακοί και κλασικοί ήρωες των παραμυθιών είναι σε απόγνωση.
    Αλλά … για αυτά θα μας μιλήσουν οι μικροί μαθητές μας, ή καλύτερα, θα μας τα δείξουν μέσα από τη θεατρική τους παράσταση.

    Χριστουγέννων, συνέχεια, με ΝΤΟ , Ρε, ΜΙ, Τζιτζικομέρμηγκες μαζί, και τη Γλυκερία Γκρέκου

    Δείτε τη συνέντευξη και ακούστε την αναφορά της συγγραφέα στο σχολείο μας:
     
     
    Χριστουγέννων, συνέχεια, με ΝΤΟ , Ρε, ΜΙ, Τζιτζικομέρμηγκες μαζί, και τη Γλυκερία Γκρέκου να μιλά για το βιβλίο της μα και για την όμορφη, πρωινή συνάντηση-εμπειρία που είχε με τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, για την οποία την ευχαριστούμε και πάλι.
    Ευχαριστίες οφείλουμε τόσο στο Ηλιοτρόπιο και την Τασούλα Χριστοδούλου, όσο και στη Δήμητρα Σμυρνή και τον Δημήτρη Τσιμούρα γαι τη σταθερή τους υποστήριξη και το αγκάλιασμα των προσπαθειών μας.
    Ευχαριστίες και στην Μαρία Τριγώνη και τον Πληροφοριοδότη, τόσο για την παραχώρηση του βίντεο , όσο και για την σταθερή προβολή του έργου μας, εδώ και χρόνια.
     

    Η ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΓΚΡΕΚΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΖΙΤΖΙΚΟΜΕΡΜΗΓΚΕΣ ΤΗΣ, ΕΝΑ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ …

     
    Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο το αφιέρωμα της faretra.info:
    Τέτοια επαινετικά σχόλια και λόγια παρηγορητικά και μάλιστα από τόσο σημαντικούς ανθρώπους (Γλυκερία, Δήμητρα …) πως να μην σε οπλίσουν μ’ αυτό το Άγιο Πείσμα και το Δημόσιο Κουράγιο, έννοιες που συχνά επικαλούμαστε στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, ώστε να συνεχίζεις αυτόν τον ωραίο αγώνα που πραγματοποιούμε για πάνω από μια δεκαετία. Το χρωστάμε στα παιδιά μας, το χρωστάμε σε όσους μας στηρίζουν αμείωτα, εδώ και χρόνια.
    Τους ευχαριστούμε όλους.
    (ακολουθούν λόγια από την ανάρτηση της Γλυκερίας Γκρέκου για την επίσκεψή της στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, στα πλαίσια του Δεκέμβρη των παραμυθιών και η ανάρτηση της εφημερίδας faretra.info )
    «Επιστροφή αργά το βράδυ. Από τη Βέροια και το Δημοτικό σχολείο Κουλούρας. Ένα σχολείο που, κάτω από τις ισχύουσες συνθήκες, θα το ονόμαζε κάποιος » δύσκολο σχολείο΄΄ Με ένα μεγάλο αριθμό μαθητριών/ών, Ρομά.
    Μόνο αν το επισκεφτεί κανείς θα πιστέψει στο θαύμα που πέτυχαν οι εξαιρετικοί συνάδελφοι, οραματιζόμενοι ένα σχολείο για όλα τα παιδιά. Σήμερα, ήταν μια ουσιαστική ημέρα.
    Θερμές ευχαριστίες σε παιδιά, συναδέλφους και στον εξαιρετικό συνάδελφο- διευθυντή του σχολείου, Δημήτρη Κατσαβό, στη Δήμητρα Σμυρνή για την παρουσία της, ως δημοσιογράφου, τον Δημήτρη Τσιμούρα, για το φωτογραφικό ρεπορτάζ!
    Καλή αντάμωση, θα ευχηθώ! «