ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2022
Published 28 Δεκεμβρίου 2022
Τελευταία ημέρα, σήμερα, πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Ήδη τα παιδιά (7 η ώρα το απόγευμα) ξεκίνησαν να λένε τα κάλαντα στο χωριό μας. Βλέπουν φωτισμένο το παράθυρο του γραφείου του Διευθυντή του Σχολείου τους και ανησυχούν: «Κύριε, ακόμη εδώ είστε;». Κι αμέσως μετά αλλάζουν διάθεση: «Να τα πούμε;»
Να τα πείτε , να τα πείτε … (κι ας με γυρνάτε πίσω σχεδόν 50 χρόνια !)
Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα ότι ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα ο Πάουλο Φρέϊρε (τουλάχιστον έτσι έλεγε ότι είναι αυτός, ο μεγάλος παιδαγωγός και οραματιστής, υποστηρικτής των μη προνομιούχων και καταπιεσμένων ανθρώπων και θιασώτης της απελευθερωτικής παιδείας).
Μου θύμισε κάποια λόγια του: «Το κάλεσμα, μην ξεχνάς , δάσκαλε, το κάλεσμα»
«Ποιο κάλεσμα, έκανα ότι δεν καταλάβαινα».
«Αυτό που προσκαλεί όλα τα παιδιά, χωρίς διακρίσεις να μετέχουν στη χαρά του σχολείου και της εκπαίδευσης. Στη χαρά της δημιουργίας και της επιβράβευσης. Στη χαρά της απελευθέρωσης από κάθε φύσης δεσμά, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Σ΄ αυτό το κάλεσμα που τους μαθαίνει πώς να μαθαίνουν, πώς να αγαπούν, πώς να συνυπάρχουν με το διπλανό τους».
Το πρωί ήρθα αποφασισμένος να μην κάνουμε μάθημα, τελευταία μέρα, σήμερα, και μάλιστα μετά από έναν κοπιαστικό «Δεκέμβρη των παραμυθιών».
Θα ζητήσω απ’ τους δασκάλους, σκέφτηκα, να αφήσουν τα παιδιά να δημιουργήσουν χριστουγεννιάτικες κατασκευές, να παίξουν, να ζωγραφίσουν, να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να φτιάξουν και να φάνε παπαδούλες (ποπ-κορν, στα ελληνικά…) να δουν ταινίες χριστουγεννιάτικες, να λάβουν δώρα, να κάνουμε κληρώσεις βιβλίων αγαπημένων συγγραφέων που φιλοξενήσαμε, να νιώσουν τη χαρά της παρουσίας τους στο σχολείο …
Τι έκπληξη; Δεν χρειάστηκε να πω τίποτα. Οι δάσκαλοι ήταν «σαν έτοιμοι από καιρό».
Ή είχαν δει το ίδιο όνειρό με μένα ή η, τόσων χρόνων, συνεργασία μας, μας έκανε ένα ¨όλον¨ που σκέφτεται, αισθάνεται, δρα, αγαπά, συμπάσχει, φροντίζει … με τον ίδιο τρόπο!
Χρόνια πολλά!
Δημήτρης Κατσαβός
(Δ/ντής του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας)