ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ, μια βδομάδα πριν τις Ευρωεκλογές, βρέθηκαν μαθητές και εκπαιδευτικοί του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας, στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus+ “Together We Can Do So Much”.
Αφού προηγήθηκαν, από τις αρχές της σχολικής χρονιάς, πλήθος δραστηριοτήτων μεταξύ εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών (Κοινά, απογευματινά δημιουργικά εργαστήρια με γονείς και μαθητές, υλοποίηση και θεσμοθέτηση του Δεκέμβρη των Παραμυθιών, Διήμερα Παράδοσης και εθίμων, Ξεχασμένων παιχνιδιών του παρελθόντος, δράσεις για την ανακύκλωση-συμμετοχή με το ίδιο θέμα στο 2ο Δημοτικό Συμβούλιο Παίδων κ.λ.π.) κι αφού τον περασμένο Ιανουάριο πραγματοποιήθηκε η πρώτη επαφή-γνωριμία , στη χώρα μας και στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, των συντονιστών και διευθυντών των συμμετεχόντων σχολείων του προγράμματος Erasmus+ “Together We Can Do So Much”,ήρθε η ώρα για την πρώτη συνάντηση των εταίρων με τη συμμετοχή μαθητών.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μεταξύ 12 και 18 Μαΐου στις Βρυξέλλες του Βελγίου, φιλοξενούμενοι του σχολείου Athenee Roual De La Rive Gauche. Μέσα από τη συνάντηση αυτή μαθητές και εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας είχαν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή και γνωριμία με τους μαθητές και εκπαιδευτικούς των υπόλοιπων σχολείων του προγράμματος καθώς και να συμμετέχουν και να συνεργαστούν σε κοινές δραστηριότητες του προγράμματος (ξεχασμένα παιχνίδια του παρελθόντος κ.λ.π.).
Είχαν τη δυνατότητα επίσης, να επισκεφθούν και να γνωρίσουν από κοντά τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και μάλιστα μια βδομάδα πριν τις Ευρωεκλογές, τα εξαιρετικά σημεία- αξιοθέατα των Βρυξελλών (Ατόμιουμ, Η Μεγάλη Πλατεία,Το Βασιλικό Παλάτι, Η Αψίδα του Θριάμβου, Βελγικό κέντρο κινούμενων σχεδίων- κόμικς, Η Πλατεία Πετί Σαμπλόν, Το Manneken Pis, Mont des Arts κ.λ.π.) καθώς και την εξαιρετική μεσαιωνική πόλη Μπρίζ.
Είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν χρήσιμες πληροφορίες σχετικές με τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής ένωσης και των πολιτών της σε θέματα εσωτερικής κινητικότητας, σπουδών και εργασίας καθώς και κοινωνικές δεξιότητες, κυκλοφορία σε μεγάλη πόλη, χρήση Μέσων Μαζικής συγκοινωνίας (Μετρό, Τραμ, λεωφορεία, τρένα), επικοινωνίας σε άλλη γλώσσα κ.λ.π. Πήραν μια γεύση προσωπικής αυτονομίας και επιβίωσης, έξω και πέρα από το ασφαλές περιβάλλον που σου εξασφαλίζει η οικογένεια, στην ικανοποίηση των προσωπικών τους καθημερινών αναγκών και επιθυμιών.
Από κάθε περίπτωση η εβδομάδα για τους μαθητές αλλά και εκπαιδευτικούς υπήρξε μια σπουδαία μαθητεία σε θέματα κοινωνικής ευαισθητοποίησης και αποδοχής της ετερότητας μέσα από την πολυπολιτισμικότητα της εικόνας που είδαν και συναναστράφηκαν, τόσο σε επίπεδο σχολείου, όσο και πόλης. Μιας εικόνας πολυπολιτισμικότητας που απέδειξε ότι όλοι, σεβόμενοι ο ένας τον άλλο, μπορούν να συνυπάρξουν, να συνεργαστούν, να συνδημιουργήσουν, να προοδεύσουν και να επιβιώσουν.
Τα συννεφιασμένα πρόσωπα των μικρών μαθητών-ταξιδευτών, καθώς αντιλήφθηκαν ότι γρήγορα έφτασε το απόγευμα της Παρασκευής κι ότι το Σάββατο πρωί-πρωί θα έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, μαρτυρούσαν το πόσο πλούσια, γεμάτα και όμορφα πέρασαν τις μέρες τους στην πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Δυο λόγια για το πρόγραμμα“Together We Can Do So Much”.
Κύριος στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι να προβληματίσει και να ενεργοποιήσει γονείς και μαθητές ώστε με στοχευμένες δράσεις και ενέργειες να συγκλίνουν, με την υποστήριξη του σχολείου, προς μια κατεύθυνση εξεύρεσης περισσότερου κοινού και πιο δημιουργικού και ποιοτικού χρόνου ώστε να αντιληφθούν την αξία αυτής της συνύπαρξης και της ¨γνωριμίας¨ μεταξύ τους προς την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών μέσα σε ένα ασφαλές, οικογενειακό περιβάλλον αγάπης, κατανόησης και υποστήριξης.
Το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί μέσα από 4 θεματικές ενότητες:
Α. Οικογενειακή ακεραιότητα, ενίσχυση διαλόγου και διεπαφής μεταξύ γονιού και παιδιού.
Β. Ανάπτυξη και ενίσχυση της προσωπικότητας του παιδιού.
Γ. Ανακύκλωση, τόσο ως κοινή συνειδητοποίηση ενηλίκων και παιδιών ότι έχουμε μερίδιο ευθύνης και ρόλο απέναντι στην επιτακτική ανάγκη της εποχής μας, να σώσουμε τον πλανήτη από τα σκουπίδια, όσο και ως πεδίο, πλαίσιο και αντικείμενο εργασίας μέσα από κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες γονιών και μαθητών.
Δ. Συνειδητοποίηση της Ευρωπαϊκής διάστασης με σεβασμό στην Πολιτιστική Κουλτούρα
MNHMH TOY ΛΑΟΥ ΜΟΥ, ΣΕ ΛΕΝΕ …ΠΟΝΤΟ! Το Δημοτικό σχολείο Κουλούρας τιμά τη μνήμη των Ελλήνων του Πόντου.
Μια σεμνή και μεστή σε περιεχόμενο, εκδήλωση μνήμης και τιμής για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, διοργανώθηκε από το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας και την ευθύνη του εκπαιδευτικού της Στ΄τάξης, κου Τσακιρίδη.
Η εκδήλωση με τίτλο «Μνήμη του λαού μου, σε λένε …Πόντο» ήταν αφιερωμένη στη μνήμη των Ελλήνων του Πόντου, στη διάρκεια της οποίας έγιναν αναφορές στην τραγική περίοδο του ποντιακού ελληνισμού, στη σκόπιμη και προσχεδιασμένη εκκαθάριση και εξόντωση 353.000 Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.
Η φιλοδοξία του Κεμάλ Ατατούρκ να δημιουργήσει ένα ομοιογενές τουρκικό κράτος, χωρίς την παρουσία σ’ αυτό των «ενοχλητικών» και «μιαρών» εθνικών μειονοτήτων είχε ως αποτέλεσμα να λεηλατηθούν, να καούν τα ελληνικά χωριά, οι εκκλησίες και τα σχολεία, οι κάτοικοί τους να σφαγιασθούν, να κακοποιηθούν, να εκτοπιστούν,να πεθάνουν από στέρηση και εξάντληση μέσα από τα «τάγματα εργασίας».
Οι μαθητές μας, μέσα από δραστηριότητες (έκθεση, ποιήματα, θεατρικό, τραγούδια και χορούς, παρουσίαση p.p.) τις οποίες οργάνωσαν και συμμετείχαν οι ίδιοι έλαβαν και εξέπεμψαν το μήνυμα της Γενοκτονίας και αντιλήφθησαν την αξία του αιτήματος της αναγνώρισης από τη Διεθνή κοινότητα, ως δικαίωσης των χιλιάδων εκδιωγμένων και κυνηγημένων αδελφών μας.
Οι ψυχές τόσων και τόσων αθώων της Γενοκτονίας αναπαύονται εν ειρήνη και ζωντανεύουν στη σκέψη και στην άκαυτη μνήμη όσων μένουν πίσω.
Μέσα από παρόμοιες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής, το συμπέρασμα στο οποίο θα πρέπει να οδηγούμαστε, είναι ότι ο δρόμος των ανθρώπων και των λαών δεν είναι παρά αυτός της ειρήνης, της συμφιλίωσης, του σεβασμού και της συνεργασίας. Οι λαοί και οι απλοί άνθρωποι, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν έχουν διαφορές. Οδηγούνται στον πόλεμο, οδηγούνται στο μίσος και την εχθρότητα.
Ας αποτελεί, λοιπόν, το παρελθόν, όχι εφαλτήριο διεκδικήσεων και μίσους αλλά πηγή μνήμης και τιμής, αυτογνωσίας από τη μια και προσπάθειας ανατροπής και μη επανάληψης τραγικών παρόμοιων καταστάσεων από την άλλη.