Α, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Published 9 Μαρτίου 2022
Με αφορμή την αφιερωματική ημέρα του σχολείου μας στον σχολικό εκφοβισμό και με βάση το συμπέρασμά μας (μέσα από πλήθος δράσεων, συζητήσεων, εικαστικές και αναγνωστικές δραστηριότητες, με τα παιδιά) που, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα, ότι Η ΒΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ, δεν ήταν δυνατόν να μην περάσουμε στο μεγάλο ζήτημα των ημερών μας: τον πόλεμο στην Ευρώπη, τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μέσα από μια συζήτηση ειλικρινή και προσαρμοσμένη στην ηλικία των μαθητών μας, χωρίς τα δραματικά και πολεμοχαρή χαρακτηριστικά των τηλεοπτικών μεταδόσεων, στα οποία, δυστυχώς, είναι εκτεθειμένα και ανυπεράσπιστα, χωρίς όμως στρογγυλοποιήσεις και ωραιοποιήσεις, μιλήσαμε για τον πόλεμο, τη βία, τις συνέπειές τους, τους θύτες και τα θύματα, τους νικητές και τους χαμένους, το δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις πανανθρώπινες αξίες, μιλήσαμε για την Ευρώπη, την Ειρήνη, την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, την Αυτοδιάθεση (τόσο ατόμων, όσο και λαών).
Μιλήσαμε , βέβαια και για Ιστορία, μιλήσαμε και για ΜΝΗΜΗ.
Μνήμη του λαού μου, σε λένε Πίνδο, λέει ο Ο. Ελύτης.
Μνήμη της Ευρώπης, σε λένε Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε λένε Άουσβιτς, Γιουγκοσλαβία, σε λένε ΚΥΠΡΟ, … συμπληρώνουμε εμείς.
Διότι, πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά:
Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια.
Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί.
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο.
Μα στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια.
Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ.
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.
Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
Μ. Αναγνωστάκης