Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας

Σε μια εποχή που τα παιδιά μας ακούνε παραμύθια ηχογραφημένα,  από CD και όχι από το στόμα της γιαγιάς, σε μια εποχή που γνωρίζουν ιστορίες και παιχνίδια μόνο μέσα από το Play station, σε μια εποχή που τα παιδιά μετράνε τις μέρες που υπολείπονται για τα Χριστούγεννα σε πλήρη συντονισμό με την αντίστροφη μέτρηση των Jambo, έρχονται στις σκέψεις μας τα λόγια του συγγραφέα Σκοτ Έμπερλι που αναφέρεται με νοσταλγία στα χρόνια της αθωότητας, στα χρόνια της αγνότητας και της ουσίας, που άφηναν στα παιδιά να κυριαρχεί η γοητεία των ατομικών αναζητήσεων, των προσωπικών προσπαθειών και της δημιουργικής φαντασίας.

Κάποτε τα παιδιά, από τη σαβούρα της αποθήκης του σπιτιού τους, ξεχώριζαν υλικά, μαστόρευαν μόνα τους αυτοσχεδιάζοντας, παιχνίδια που ερέθιζαν την παιδική δημιουργικότητα, πυρπολούσαν τη φαντασία, δυνάμωναν το νου, έδιναν αξία στα χέρια.. Παιχνίδια που καλούσαν σε συνεργασία, συναγωνισμό, προσωπικά αποτελέσματα.

Το ίδιο συνέβαινε και τα Χριστούγεννα με τα στολίδια του.

Σήμερα; Σήμερα τι; Όχι, δεν θα μπούμε στον πειρασμό να παραθέσουμε μια μίζερη και ζοφερή κατάσταση. Ποτέ δεν είναι αργά! Στο χέρι γονιών και εκπαιδευτικών είναι να δείξουν το δρόμο στα παιδιά κόντρα στις σύγχρονες σειρήνες του κέρδους, της παραπλάνησης, της αποπλάνησης και της ευτέλειας. Στο χέρι μας είναι να τους δώσουμε ένα κομμάτι χαρτί, ένα ξύλο, μια κλωστή και να ζητήσουμε να το μεταμορφώσουν.

Στην αρχή με βοήθεια και καθοδήγηση, στη συνέχεια με ελευθερία και επιβράβευση και τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να έρθουν.

Με αυτές τις σκέψεις οδηγό, γεννήθηκε η ιδέα από τις γυναίκες του συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας της διοργάνωσης μιας ημέρας δράσεων με γενικό τίτλο: «Γονείς και γιαγιάδες θυμούνται και δείχνουν, παιδιά και μαθητές μαθαίνουν και συμμετέχουν?».

Σιγά, σιγά η σκέψη ωρίμασε και έτσι η Τρίτη 15/12/2015 ήταν μια ημέρα απ? αυτές που λείπουν απ? τα σχολεία μας και το άκαμπτο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Από νωρίς οι μαθητές έκρυψαν μέσα στις τσάντες τους τα βιβλία και βγήκαν στο διάδρομο του σχολείου όπου γιαγιάδες και μητέρες «σκουμπωμένες» (για να μην ξεχνάμε και τη γλώσσα μας) άνοιγαν φύλο και έπλαθαν πίτες με χόρτα, σπανάκια, πράσα? Σε άλλη γωνιά του διαδρόμου, δασκάλες του σχολείου ζύμωναν και σχημάτιζαν κουλουράκια, μαζί με τα παιδιά, σε διάφορα χριστουγεννιάτικα σχήματα.

Στη συνέχεια, όλοι μαζί, (παιδιά, εκπαιδευτικοί, γονείς)  βγήκαμε στην αυλή, κατασκευάσαμε μόνοι μας τα στολίδια και στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο του σχολείου μας, με απλά και ανακυκλώσιμα υλικά, κυρίως από τα υλικά του προγράμματος Σίτισης και Προώθησης Υγιεινής Διατροφής του Ινστιτούτου Prolepsis (κεσεδάκια από γιαούρτια, σακούλες περιτυλίγματος, χαρτονάκια συσκευασιών?). Παρούσα και σε πλήρη δράση, για μια ακόμη φορά, η υπεύθυνη του Προγράμματος , κυρία Καλλιόπη Μιλτσακάκη.

Αργότερα, ήρθε η ώρα του παιχνιδιού. Μα όχι για τα παιδιά, αλλά για τους γονείς. Οι γονείς ήταν αυτοί που έπαιξαν στην αυλή του σχολείου, φώναξαν, γκρίνιαξαν, έτρεξαν, έκαναν ζαβολιές, παίζοντας παιχνίδια που έπαιζαν όταν ήταν και οι ίδιοι παιδιά. Ακολούθησαν στη συνέχεια και τα παιδιά, μαθαίνοντας και παίζοντας τα ίδια παιχνίδια. Η κούραση και το λαχάνιασμα των γονιών έδειξε ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος για το σώμα αλλά δεν έχει καμιά κυριαρχία στην ψυχή και τη διάθεση, εκτός και αν του το επιτρέψουμε εμείς.

Παίξανε και δείξανε παιχνίδια και μητέρες που στα παιδικά τους χρόνια ζούσαν σε άλλες χώρες, κατάγονται από άλλες χώρες, (Αλβανία, Βουλγαρία, Γερμανία?)-αποδεικνύοντας εν τέλει ότι τα παιχνίδια είναι σχεδόν κοινά, δίνοντας έτσι ένα μήνυμα ότι είναι , τελικά, περισσότερα αυτά που ενώνουν παρά αυτά που χωρίζουν ακόμα και ανάμεσα σε διαφορετικούς λαούς. Άλλωστε, τα παιδιά του σχολείου έχουν ήδη μια σημαντική εμπειρική γνώση μέσα από την επαφή και συμμετοχή, εδώ και τρία χρόνια (και συνεχίζουμε?) σε ευρωπαϊκά προγράμματα (Comenius, Erasmus) σχετικά με το κοινό παρελθόν των ευρωπαϊκών λαών και προπαντός με το κοινό μέλλον που θα πρέπει να οικοδομήσουν.

Τέλος, ως επιβράβευση όλης αυτής της θαυμάσιας και εξαιρετικής ημέρας για όλους τους συμμετέχοντες, ήρθε η εξαίσια μυρουδιά από τις φρεσκοψημένες πίτες και τα κουλουράκια. Η κυρία Μιλτσακάκη του Προγράμματος Σίτισης μαζί με τις μητέρες του συλλόγου και τους εκπαιδευτικούς μοίρασαν σε όλα τα παιδιά τις νοστιμιές που και τα ίδια συνέβαλαν για να γίνουν, λίγες ώρες πριν, βοηθώντας τις πρόθυμες και ικανές γιαγιάδες τους.

Κλείνοντας το μικρό αφιέρωμα στις δράσεις της 15^ης Δεκεμβρίου 2015 θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πρώτα από όλα το σύλλογο Γονέων και κηδεμόνων για την εξαιρετική ιδέα της διοργάνωσης αλλά και της μαζικής συμμετοχής του, τις απελθούσες προέδρους του συλλόγου των τελευταίων 15-20 ετών που ήταν όλες παρούσες (με ό,τι μπορεί να συμβολίζει αυτό), την κυρία Μιλτσακάκη και το Πρόγραμμα Σίτισης που για μια ακόμη φορά ήταν δίπλα μας, στηρίζοντάς μας, υποστηρίζοντάς μας, εμπνέοντάς μας?, την τοπική κοινωνία που πάντοτε στέκεται στο πλευρό μας- αυτή τη φορά στο πρόσωπο του φούρναρη Πολυχρόνη που ανέλαβε το ψήσιμο των παραγόμενων προϊόντων μας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ αξίζουν όλοι οι εκπαιδευτικοί και μαθητές του δημοτικού σχολείου Κουλούρας που συνέβαλαν ενεργά στην επιτυχία αυτής της δράσης.ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ,

ΜΕ ΥΓΕΙΑ,ΔΙΑΘΕΣΗ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.