ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ / ΜΑΘΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΑΞΙΩΝ
Published 17 Νοεμβρίου 2023
Ανατροπή!!!
Όλα κι όλα. Για αυτό έγινε η Βιβλιοθήκη; Για να διαβάζετε βιβλία και να ανοίγει το μυαλό σας; Για να ζητάτε και να διεκδικείτε διάφορα; Τι είναι αυτά που γίνονται στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας; Εδώ μπροστά στα κάγκελα της Βιβλιοθήκης, ως άλλο, μικρό Πολυτεχνείο; Τι βιβλία διαβάζετε και σας χαλούν τη σειρά σας; Ντενεκεδούπολη και κολοκύθια τούμπανα! Και που το είδατε εσείς, οι δάσκαλοι να μαθαίνουν κείμενα, ποιήματα και ρόλους, να χτυποκαρδούν από άγχος , αν θα τα πουν καλά, και οι μικροί μαθητές να τους παρακολουθούν, ως μεγάλοι, από κάτω; Και να τους χειροκροτούν, να τους ενθαρρύνουν, να τους επιβραβεύουν (ή και όχι);
Α, δε γίνονται αυτά τα πράγματα: «Ποιος κυβερνάει, τέλος πάντων αυτό το σχολείο; Θα διαμαρτυρηθώ. Είναι δυνατόν να αμφισβητούνται τα καθιερωμένα; Είναι δυνατόν οι μικροί να παίρνουν την εξουσία στα χέρια τους;
Μα οι δάσκαλοι συνέχιζαν στο νέο ρόλο τους:
«……………….
Λαδένιος: Ήρθα από πολύ μακριά για να σας κυβερνήσω. Χρειάζεστε έναν κυβερνήτη, και δεν υπάρχει καταλληλότερος από μένα!
Μηλίτσα: Εμείς όμως δε σε θέλουμε !
Λαδένιος: Δε σας ρώτησα αν με θέλετε! Είμαι πιο μεγάλος και θα κάνω ό,τι θέλω! Όποιος δε συμφωνεί θα δοκιμάσει αμέσως πόσο δυνατός είμαι!
………………..
Ήλιος: Και πραγματικά σε λίγη ώρα ο Λαδένιος δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν πατημένο τενεκέ! Μαζεύτηκαν τότε όλα τα ντενεκεδάκια της Ντενεκεδούπολης και ζητωκραύγαζαν, σηκώνοντας στους ώμους τους τη Μηλίτσα και τον Σαρδέλα , τα πιο γενναία παλικάρια της πολιτείας τους !Και ξέρετε τι φώναζαν , παιδάκια , τα ντενεκεδάκια όλα μαζί;
ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! «
Αυτά και άλλα πολλά από την «Ντενεκεδούπολη» είπαν και παρουσίασαν οι δάσκαλοι του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας στους μαθητές τους, αλλάζοντας ρόλους, φέρνοντας τα πάνω κάτω στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Πενήντα χρόνια μετά, το σύνθημα ¨Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία¨ είναι πάντα επίκαιρο
Μα και ως θεατές, οι μικροί μαθητές έκλεψαν την παράσταση. Με την ενθουσιώδη συμμετοχή τους, άλλοτε επιδοκιμαστικά (καλά τον κάνετε, διώξτε τον …) και άλλοτε αποδοκιμαστικά (δεν κάνουμε ότι θες εσύ, δεν θέλουμε αρχηγό, να ξεκουμπιστείς απ’ τον τόπο μας …), τελικά, ήταν οι πρωταγωνιστές.
Η μνήμη του Πολυτεχνείου, πέρα από τη θυσία, είναι συνδεδεμένη με τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις της νεολαίας και του λαού μας.
Ο δρόμος, πράγματι, είχε και εξακολουθεί να έχει τη δική του ιστορία… Αρκεί να την αφουγκράζεσαι, να την ακούς, να την προσαρμόζεις στο σήμερα … Αρκεί να έχεις ανοιχτή την καρδιά σου για να νιώθει… Αρκεί να έχεις μνήμη για να μην ξεχνάς…
Μια ημέρα, λοιπόν, για μαθητές και εκπαιδευτικούς του
Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, απλής και βιωματικής άσκησης στη Δημοκρατία και την Ελευθερία της επιλογής, της έκφρασης, της επικοινωνίας, της ίδιας της παιδείας με το βαθύτερο νόημά της.
Συγχαρητήρια σε όλους.