ΟΝΕΙΡΟ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ
Published 4 Απριλίου 2023
«Πες το με ποίηση», θα μπορούσε να ονομαστεί ο παρακάτω ¨διάλογος¨ μεταξύ μαθητών και δασκάλων, ωστόσο, όπως συχνά αποδεικνύεται, όλων παιδιών:
Μαθητές:
(Χθες βράδυ) … κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της Άνοιξης
ακουμπώντας το κεφάλι στην καρδιά της
ακούγαμε στον ύπνο μας τις ανάσες των πουλιών και την καρδιά μας.
Το πρωί που ξυπνήσαμε είδαμε τον ουρανό να περπατάει στην κάμαρά μας
σα γαλανό πουλί με χρυσά μάτια, που τσίμπαγε τα ψίχουλα των σκιών
που μείνανε από χθες βράδυ στο πάτωμα.
Το χώμα ποτίστηκε με φως. Δε ξεχωρίζεις φως και χώμα.
Άνοιξαν τα παράθυρα και μπήκαν μέσα τα λουλούδια
σαν ένα εύθυμο στράτευμα με κόκκινα τύμπανα και χρυσές τρομπέτες
που γυρίζει απ΄ το χθεσινό μας κήπο στη σημερινή μας καλοσύνη.
(Δάσκαλε …) …μια στιγμή να νιφτούμε και φθάσαμε.
Αφηγητής:
Αγκαλιά με την ποίηση του Γ. Ρίτσου φορτωθήκανε καλαθούνες χρωμάτων και αρωμάτων και σκορπίσανε στους δρόμους του χωριού τους, να μοιράσουνε Άνοιξη, να μοιράσουνε Χαμόγελα και Ελπίδα σε όλους τους κατοίκους, στους γείτονές τους, στους γονείς , τους παππούδες, τις γιαγιάδες τους …
Τα παιδιά, που όπως τους λέει ο δάσκαλος, είναι οι αποκλειστικοί πρεσβευτές της καλύτερης εποχής του έτους και συνεχίζει, πάλι με λόγια ποιητών, να τους συμβουλεύει: (ο δάσκαλος)
«το νου σας: από μας η Άνοιξη εξαρτάται».
Τι χαρά να πορεύονται μπροστά σου οι μαθητές κι εσύ όλο και πιο λιγοστεμένος, μα ορθός, καθώς το θέλησες, να ακολουθείς, να τους δίνεις χώρο, να σε προσπερνάνε σε χαρά, αισιοδοξία, ελπίδα σε ζωή!!!
Καθώς, παραφράζοντας, την Κική Δημουλά:
«σε γυροφέρνει, μέρες τώρα, η Άνοιξη…»
Μια απέραντη δεντροστοιχία ανθισμένων ροδακινιών, να σφαλούν το δρόμο σου.
Με μια μυρωδιά επιστροφής,
Να σε παζαρεύει η τοκογλύφος Μνήμη:
για να σου φέρει πίσω κάποιους Απρίληδες ξεχασμένους…
«Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο, κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο».
Κάθε άνθρωπο του χωριού μας, ευχαριστούμε θερμά για την υποδοχή που επιφύλαξαν στα παιδιά μας, στα πατριωτάκια του ήλιου, τους άνοιξαν τις πόρτες, τους άνοιξαν τα παράθυρα να μπει η Άνοιξη, να πλημμυρίσουν τα σπίτια Φως .
Σ’ αυτούς τους σκοτεινούς και ιδιωτικούς καιρούς …
(Και φυσικά, θερμά συγχαρητήρια στους μαθητές και εκπαιδευτικούς του σχολείου, ενός σχολείου, που βασική του προτεραιότητα αποτελεί η ευθεία και συνεχής γραμμή επικοινωνίας με τους ανθρώπους γύρω του, με την τοπική του κοινότητα, υιοθετώντας ένα δημιουργικό και παραγωγικό «δούναι και λαβείν».