ΜΕ ΤΟ ¨ ΠΑΛΙ¨ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ¨ΞΑΝΑ¨ ΤΟΥ ΠΕΙΣΜΑΤΟΣ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Published 2 Ιανουαρίου 2024
Να ‘τοι πάλι.
Αυτό το ¨πάλι¨ της αιώνιας επιστροφής που οδεύει, στέρεα, προς το μέλλον …
Ήχοι μακρινοί ακούγονται στους δρόμους του χωριού …
Ήχοι γενέθλιοι, ζουρνάδες και νταούλια … σηκώνουν αντάρα στις ρούγες της Ψυχής ….
Εικόνες οικίες, κινούμενες εισβάλουν ορμητικά!
Απ’ τη μια στιγμή στην άλλη έρχεται το Χθες ν’ απαλύνει την έγνοια της Στιγμής, τον αποπροσανατολισμό του Σήμερα.
Πλημμυρίζει η αυλή του Σχολείου κορμιά παλικαριών.
Κορμιά εφήβων, μέχρι χθες, μαθητών του, μα και κορμιά τωρινών μαθητών του που τεντώνονται να ψηλώσουν, να φανούν αντάξια της Τιμής.
Της Τιμής που περικλείει το Χθες που ντύθηκαν, κουβαλώντας στις πλάτες τους το Αύριο που τους ανήκει.
Το Αύριο των νέων υλικών, το στέρεο, το σμιλεμένο από πέτρες και αρμούς δοκιμασμένους.
Καλή Χρονιά, Νιάτα του Χωριού μας, Χρόνια Πολλά, Παλικάρια.
Να ‘μαστε ΠΑΛΙ εδώ του Χρόνου ν΄ ανταμώνουμε στην αυλή των παιδικών μας χρόνων, στην αυλή των γρατσουνισμένων γονάτων μας, στην αυλή του Σχολείου μας.