Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας

Είναι δυνατό κάποιος, μέσα σε 5-6 ώρες να ανακαλύψει τόση ανθρωπιά, να νιώσει τόση ζεστασιά, να ψηλαφίσει τόση αγάπη και άσβεστο πόθο για τη μητέρα πατρίδα; Δεν είναι τυχαίο πως η μόνη λέξη που στροβιλιζόταν στο μυαλό μου καθώς διέσχιζα τα δρομάκια του χωριού «Μπελογιάννης» , από το Κοιμητήριο έως το Δημαρχείο, τη Βιβλιοθήκη και το Δημοτικό σχολείο ήταν η  Νοσταλγία. Ο Νόστος, το άλγος της επιστροφής.

Θαύμασα την πίστη τους στην προσπάθεια να παραμείνουν Έλληνες, αυτοί και τα παιδιά τους, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα και, τουλάχιστον για αρκετά χρόνια χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με τους δικούς τους.

Κι όμως, έδεσαν με τα ξένα, αλλά φιλόξενα την εποχή εκείνη χώματα, βλάστησαν και άνθισαν, δημιούργησαν, καρποφόρησαν, εντάχθηκαν και προσαρμόστηκαν χωρίς κραδασμούς στην κοινωνία της Ουγγαρίας. Αγάπησαν και αγαπήθηκαν από τον Ουγγρικό λαό. Κατάφεραν και κράτησαν ζωντανές τη γλώσσα και τις παραδόσεις του τόπου τους.

Δεν διέκρινα ίχνος θυμού για τη μητέρα πατρίδα, ίχνος πικρίας για τις τραγικές συνθήκες υπό τις οποίες οι γονείς τους και οι ίδιοι, μικρά παιδιά, άφησαν το γενέθλιο τόπο τους.

Μιλούσαν για την Ελλάδα και στραφτάλιζε το Αιγαίο μέσα στα μάτια τους, άκουγαν για τους  Έλληνες και έλαμπε χιονοσκέπαστος ο Όλυμπος στα μαλλιά τους.

Καλή Πατρίδα ? αδέρφια μας?

Για την επίσκεψή μας στο χωριό Μπελογιάννης  έγινε αναφορά στην εκπομπή της ΕΤ 3 στην εκπομπή «ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ» και παρουσιάστηκε επίσης, πλούσιο φωτογραφικό υλικό από αυτή.

Πώς μπορεί να αποτυπωθεί μέσα σε λίγα τετραγωνικά εκατοστά, σε μια στιγμή, όσο κρατάει το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής, η ομορφιά ενός τόπου, τα χαρακτηριστικά του και προπαντός τα συναισθήματα και τα ιδιαίτερα εκείνα στοιχεία του, που συνθέτουν την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων του; Σε μια, μόνο, στιγμή!

Αυτός ήταν ο στόχος της προγραμματισμένης έκθεσης φωτογραφίας και στη συνέχεια διαγωνισμού που οργανώθηκε από την ομάδα Erasmus του σχολείου της Ουγγαρίας που μας φιλοξενούσε. Συμμετείχαν όλοι οι εταίροι με πλήθος φωτογραφιών που τραβήχτηκαν από μαθητές και εκπαιδευτικούς κατά τις κοινές συναντήσεις μας στα δυο χρόνια υλοποίησης του προγράμματος.

Κατόπιν ψηφοφορίας, στην οποία συμμετείχαν όλες οι αποστολές των 8 σχολείων-εταίρων καθώς και το σύνολο εκπαιδευτικών και μαθητών του σχολείου φιλοξενίας, το σχολείο μας, το Δημοτικό σχολείο Κουλούρας απέσπασε το 1^ο αλλά και το 3^ο βραβείο ενώ το 2^ο παρέλαβε το σχολείο της Σλοβακίας.

Η νικήτρια φωτογραφία, που απέσπασε το 1^ο βραβείο τραβήχθηκε από την ομάδα μας στην αυλή του σχολείου μας, κατά τη διάρκεια της φιλοξενίας των εταίρων, τον Μάιο του 2016, όπου ανάμεσα σε πλήθος άλλων εκδηλώσεων φιλοξενούσαμε μια ομάδα φοιτητών από την Κρήτη η οποία μας παρουσίασε χορούς του τόπου τους. Αποτυπώνεται η ομορφιά, το παράστημα του Κρητικού λαού, η λεβεντιά και η παλικαροσύνη των δυο Κρητικόπουλων: ο ένας, ίδιος ο Ψηλορείτης, πηδά ψηλά, ως τον ουρανό, κι ο άλλος στήριγμα, τον κρατάει στα στιβαρά χέρια του, πατώντας στέρεα πάνω στη γη, στη γη που τον αγάπησε. Τον αγάπησε τόσο που τον κράτησε κοντά της? Έτσι, σε μια στιγμή?

Στη μνήμη αυτού του παληκαριού αφιερώνουμε το βραβείο μας.

Μια, από κάθε άποψη, άψογη οργάνωση φιλοξενίας, δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων και επισκέψεων είχαμε την ευκαιρία, ως ομάδα Erasmus plus του Δημοτικού σχολείου Κουλούρας, να απολαύσουμε, χάρη στις μεγάλες και φιλότιμες προσπάθειες της Ουγγρικής ομάδας Erasmus και της επικεφαλής της, κας  L?dia Szab?.

Πρόσωπα φιλόξενα, χαρούμενα, ακούραστα, γεμάτα διάθεση προσφοράς, ήταν για μια βδομάδα ΄΄ επί ποδός΄΄ για χάρη της δικής μας καλής διαμονής και της παρουσίασης όλων όσων είχαν με κόπο και φαντασία προετοιμάσει για το πρόγραμμα «Nature Detectives» του Erasmus plus, το οποίο υλοποιούμε σε συνεργασία με άλλες 7 χώρες.

Διαλέξεις, δράσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και επισκέψεις, δραστηριότητες εντός και εκτός του σχολείου, υπηρέτησαν τους εκπαιδευτικούς στόχους του προγράμματος.

Διοργάνωση-παρουσίαση μουσικοχορευτικών προγραμμάτων με ουγγαρέζικα βιολιά, κουζίνα με ποικίλες γεύσεις, βραδιά οινογνωσίας, ξενάγηση σε παραδοσιακό χωριό-ανοιχτό μουσείο είχαν ως αποτέλεσμα το σχηματισμό μιας σφαιρικής εικόνας για την παράδοση και τις συνήθειες του Μαγιάρικου λαού.

Τέλος, η Βουδαπέστη και ο Δούναβης. Με τι λόγια να περιγράψει κανείς την ομορφιά τους, να κλείσει μέσα τους τη μεγαλοπρέπεια, την αρχιτεκτονική, τη μαγεία των νερών και των κτιρίων.

Το σχολείο που μας φιλοξένησε, το το ?SZC SZ?ZHALOMBATTAI SZ?CHENYI ISTV?N SZAKGIMN?ZIUMA ?S GIMN?ZIUMA στην SZ?ZHALOMBATTA της Ουγγαρίας.  Για μια ακόμη φορά, τεκμήριο να μαρτυρά τη δική μας μιζέρια. Κτίριο μεγάλο, λειτουργικό, με τεράστιους χώρους, αυλές, κήπους, γυμναστήριο, εργαστήρια πληροφορικής και Φυσικών Επιστημών, χώρους προβολών και εκδηλώσεων, με  υπερπλήρη τεχνολογικό εξοπλισμό, εφοδιασμένο με μεγάλο αριθμό φωτοβολταϊκών στην ταράτσα του ώστε να εξασφαλίζει την ενεργειακή του αυτονομία.

Μια έκπληξη και επιτυχία συνάμα, του σχολείου μας αποτελεί η βράβευσή του σε προγραμματισμένη έκθεση φωτογραφίας και διαγωνισμό κατά τη διάρκεια του οποίου το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας απέσπασε το 1^ο αλλά και το 3^ο βραβείο ενώ το σχολείο της Σλοβακίας πήρε τη 2^η θέση.

Τέλος, η πιο συγκινητική στιγμή μας ήταν το περπάτημα στους δρόμους του «Ελληνοχωρίου»  και μετέπειτα «Μπελογιάννης» όπου μας επιφυλάχθηκε μια ιδιαίτερη υποδοχή από τους εκεί Έλληνες (Δήμαρχο, Πρόεδρο Τοπικής Αυτοδιοίκησης Ελλήνων του χωριού, Αντιπρόεδρο Αυτοδιοίκησης Ελλήνων Ουγγαρίας) και πλήθος κατοίκων του χωριού με τους οποίους ήπιαμε καφέ, συνομιλήσαμε, δακρύσαμε μιλώντας για την πατρίδα.

Είχαμε την ευκαιρία, χάρη στην τεχνολογία, να παρακολουθήσουμε τη γιορτή του σχολείου μας μαζί με τους μαθητές και τους δασκάλους του Ελληνόφωνου σχολείου του Μπελογιάννη και να ψάλλουμε στο τέλος μαζί τον Εθνικό Ύμνο.

Παρακολουθώντας στη συνέχεια τη δική τους σχολική γιορτή (με τραγούδια ελληνικά, ποιήματα και θεατρικά) αντιληφθήκαμε τη νοσταλγία  που διατηρούν για την πατρίδα καθώς και το σεβασμό των Ούγγρων προς αυτούς (η Διευθύντρια του σχολείου, Ουγγαρέζα, έψαλλε μαζί μας με υπερηφάνεια τον Εθνικό μας Ύμνο).

Πρόσφυγες και κατατρεγμένοι μιας άλλης εποχής που έτυχαν φροντίδας και αγάπης από το λαό στα χώματα του οποίου εγκαταστάθηκαν και δημιούργησαν υπενθυμίζοντάς μας την ιερή υποχρέωση του καθενός μας απέναντι στην προσφυγιά και τον ξεριζωμό απ? όπου και αν προέρχονται, όποια ημερομηνία κι αν δείχνουν τα ημερολόγια του κόσμου.